Αλκυονίδες ημέρες, Αλκυόνη.

Κόρη του θεού των ανέμων Αιόλου και της Ενάρετης ήταν κατά τη μυθολογία η πανέμορφη Αλκυόνη που ζούσε ευτυχισμένη με τον άντρα της τον Κήυκα.
Το λάθος του νεαρού ζευγαριού ήταν πως από την πολλή ευτυχία τους πίστεψαν ότι μοιάζανε με τους θεούς και παρασυρθήκανε τόσο πολύ που φτάσανε να αποκαλούν Δία τον άντρα της, η κοπελιά και Ήρα εκείνος, την όμορφη γυναίκα του. Οι θεοί όμως οργίστηκαν για αυτή τους την ασέβεια. Ιδιαίτερα ο Δίας «ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων», που μια ήρεμη ημέρα  κοπάνησε μια καταιγίδα και ένα κεραυνό στο πλεούμενο του Κήυκα που διέλυσε το καράβι και ο νέος πνίγηκε στα μανιασμένα κύματα.


Η Αλκυόνη έτρεξε περίλυπη στην παραλία που βρήκε στα βράχια μόνο κομμάτια ξύλων από το καράβι αλλά δεν εννοούσε να ξεκολλήσει και συνέχισε να ψάχνει και να θρηνεί για τον άντρα της μέχρι που ο Δίας τη λυπήθηκε και δείχνοντας τη μεγαλοθυμία του τη μεταμόρφωσε σε θαλασσοπούλι που ζει στα βράχια κοντά στη θάλασσα. Η δυστυχία όμως της Αλκυόνης συνεχίστηκε αφού τα αυγά της που γεννούσε το χειμώνα και τα πουλιά της τα αρπάζανε τα κύματα και φυσικά δεν μπορούσε να σταματήσει τους θρήνους και τους κοπετούς. Πάλι έδειξε τη μεγαλοθυμία του ο Δίας και πρόσταξε να ηρεμεί για δεκαπέντε ημέρες ο καιρός για να μπορεί η Αλκυόνη να γεννάει και να κλωσάει τα αυγά της.

Ετούτες οι ζεστές ημέρες με ήλιο που εμφανίζονται εκεί γύρω στις 15 Δεκέμβρη μέχρι 15 του Γενάρη επικράτησε να λέγονται Αλκυονίδες. Κατά μια άλλη εκδοχή,  συνδέονται με το θαλάσσιο πουλί Αλκυόνη στον αστερισμό των Πλειάδων που μεσουρανεί αυτή την εποχή και είναι ορατός τις νύχτες που δεν υπάρχουν σύννεφα.