Η μάχη της Κρήτης

 

Γερμανοί αλεξιπτωτιστές πέφτουν στην Κρήτη.

 Στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο συρθήκαμε στις 28 Οκτώβρη του 1940 όταν μας επετέθησαν οι φασιστικές ορδές του Μουσολίνι επειδή δεν ανοίξαμε τα σύνορά μας να περάσουν, και δεν τους υποδεχτήκαμε με τεμενάδες.Ομόθυμη ήταν η αντίδραση και η αντίσταση στρατού και λαού, και δεν αργήσαμε να τους στρώσουμε στο κυνήγι μέσα στα Αλβανικά βουνά. Λίγους μήνες αργότερα, επειδή η ιταλική επιχείρηση κατά της χώρας μας είχε αποτύχει, αλλά και επειδή βρίσκονταν Αγγλικά στρατεύματα ακόμα στη χώρα μας που θα μπορούσαν πιθανόν να δυσκολέψουν την επικείμενη επιχείρηση της Γερμανίας κατά της τότε Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Ρωσίας), εισέβαλαν στην  Ηπειρωτική Ελλάδα οι σιδερόφραχτες στρατιές της ναζιστικής Γερμανίας.

Αγώνας κατά των ορδών του Μουσολίνι.

Η γερμανική εισβολή που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου του 1941 με την επίθεση γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα μέσω Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας, θωρήθηκε τμήμα των ευρύτερων πολεμικών επιχειρήσεων στη Μεσόγειο και ειδικότερα της Βαλκανικής Εκστρατείας, αλλά και συνέχεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου που είχε ξεκινήσει λίγους μήνες νωρίτερα, στις 28 Οκτωβρίου του 1940.

                         Το θάρρος, η πίστη και η γενναιότητα των Ελλήνων, καθήλωσαν για τρεις ημέρες εκεί στα Οχυρά την πρωτοφανή και ακατάβλητη ως τότε πολεμική μηχανή της Βέρμαχτ, προκαλώντας της τεράστιες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό. Πολλά από τα φρούρια άντεξαν και αντιστάθηκαν ως την ημέρα της ανακωχής, παρά την τεράστια πίεση που δεχτήκανε από ξηράς και αέρος, και παρά την ανυπαρξία της αεροπορίας μας.

                                    Κι ενώ ο στρατός αντιστεκόταν στους Γερμανούς και κυνηγούσε τους Ιταλούς, ο δωσίλογος στρατηγός Τσολάκογλου αποφάσισε από μόνος του και υπόγραψε συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς στις 20 του Απρίλη. Ο δωσίλογος που αργότερα ανέλαβε πρωθυπουργός της χώρας. Τρεις μέρες αργότερα στις 23 Απριλίου 1941, ο Βασιλιάς, ο πρωθυπουργός και λίγα μέλη της κυβέρνησης, κατέφυγαν στην Κρήτη που την υποστήριζαν ελληνικές και Συμμαχικές δυνάμεις, και αργότερα εν όψει της Γερμανικής επίθεσης διέφυγαν στη Μέση ΑνατολήΗ ευθύνη για την άμυνα του νησιού είχε περάσει στο Στρατηγείο Μέσης Ανατολής με έδρα το Κάϊρο, υπό τις διαταγές του στρατηγού Ουέηβελ.

   Η μάχη των οχυρών.

 

 Οι σύμμαχοι έδιναν μεγάλη σημασία στη στρατηγική θέση της Κρήτης για την ανατολική Μεσόγειο. Τσώρτσιλ θεωρούσε ότι το νησί έπρεπε να ασκήσει καθήκοντα οπισθοφυλακής. Επιβράδυνσης δηλαδή του εχθρού, στην προσπάθειά του να απειλήσει τη Μέση Ανατολή, να φθάσει στο Κάιρο. Πίστευε ότι θα έπρεπε οι συμμαχικές δυνάμεις να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων, προξενώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερη φθορά στον αντίπαλο. Αποκλειόταν κάθε είδους οπισθοχώρηση, θα έμεναν εκεί. Θα απέκρουαν τις επιθέσεις, ή θα έπεφταν μαχόμενοι.

                                    Την Κρήτη την υπεράσπιζαν 31.500 περίπου άνδρες (οι αριθμοί διαφέρουν συνήθως) των συμμαχικών δυνάμεων υπολείμματα του συμμαχικού εκστρατευτικού σώματος που είχαν υποχωρήσει από την ηπειρωτική Ελλάδα, Άγγλοι, Νεοζηλανδοί, Αυστραλοί, Κύπριοι και Παλαιστίνιοι, υπό τον Νεοζηλανδό στρατηγό Φράυμπεργκ προσωπικό φίλο του Τσώρτσιλ, και 11.500 περίπου άνδρες των ελληνικών δυνάμεων – οι αριθμοί για το σύνολο  των ελληνικών δυνάμεων σπάνια συμφωνούν -  προερχόμενοι οι πιο πολλοί από το μέτωπο που είχε καταρρεύσει,  ανεκπαίδευτοι στην πλειοψηφία τους και αγύμναστοι ακόμα αφού σαν επιστρατευμένοι δεν είχαν προλάβει να κάνουν την βασική εκπαίδευση στα Κέντρα Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων.

                                   Από την άλλη πλευρά, και οι Γερμανοί θεωρούσαν ότι η κυριαρχία τους στην ανατολική Μεσόγειο εξαρτιόταν από την κατοχή της Κρήτης, και αποφάσισαν να την καταλάβουν με από αέρος επιχείρηση. Αφού από τις 6 έως τις 30 Απρίλη κατέλαβαν την Ηπειρωτική Ελλάδα, άρχισαν τις προπαρασκευές για την κατάληψη της Κρήτης. Με ταχύτατες ενέργειες και για υποστήριξη της επιχείρησης, κατασκεύασαν περιφερειακά πρόχειρα αεροδρόμια, στην Κόρινθο, στα Μέγαρα, στο Τατόι και στο Δαδί, ενώ επισκεύασαν τα αεροδρόμια Ελευσίνας, Τανάγρας και Φαλήρου. Η Κάρπαθος οχυρώθηκε και έγινε βάση για τα Μέσερσμιτ και τα Στούκας, ενώ η Μήλος έγινε βάση των χερσαίων δυνάμεων.

                                       Η γερμανική επίθεση κατά της Κρήτης που ονομάστηκε «Επιχείρηση Ερμής», και προέβλεπε την κεραυνοβόλο κατάληψη των αεροδρομίων και των πόλεων του νησιού με αερομεταφερόμενες δυνάμεις, εκδηλώθηκε από αέρος στις 20 Μαΐου 1941 στο Μάλεμε, τα Χανιά, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο.  

   Ο.... κτηνώδης αγώνας των κατοίκων της Κρήτης

 Λίγο μετά τις 5 το πρωί εκείνης της ημέρας, σμήνη βομβαρδιστικών Στούκας αδειάζουν βόμβες εκατοντάδων τόνων στις αμυντικές θέσεις των αεροδρομίων του Μάλεμε και του Ηρακλείου, και το έργο συμπληρώνουν τα μαχητικά Χάινκελ και Μέσσερσμιτ με τα  μυδράλια και τα πολυβόλα τους που γαζώνουν τις θέσεις των ελληνοσυμμαχικών δυνάμεων και αχρηστεύουν τα ελάχιστα αντιαεροπορικά τους πυροβόλα. Μετά από δυο περίπου ωρών σφοδρότατο βομβαρδισμό, καταφθάνουν τα πρώτα κύματα από μεταγωγικά Junkers 52 που πετώντας χαμηλά σε ύψος εκατό μέτρων ξερνάνε αλεξιπτωτιστές. Το ντουφεκίδι από τους υπερασπιστές του αεροδρομίου ανάβει, σκοτώνουν τους αλεξιπτωτιστές στον αέρα καθώς πέφτουν αργά, τους σκοτώνουν και όταν προσγειώνονται, προτού προλάβουν να αποχωριστούν από τα αλεξίπτωτα. Χωρίς να υπολογίζουν τις απώλειες οι Γερμανοί, στέλνουν συνεχώς κύματα από μεταγωγικά συντεταγμένα σε γραμμή μετώπου που αδειάζουν τους αλεξιπτωτιστές, ο ουρανός γεμίζει από αλεξίπτωτα. Ο στρατηγός Μάιντελ που ηγείται του πρώτου τμήματος των αλεξιπτωτιστών πέφτει βαριά τραυματισμένος, οι επιθέσεις όμως και οι ρίψεις εντείνονται. Μέχρι τις 4 το απόγευμα οι μάχες μαίνονται και στα Χανιά, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο.

                                Παράλληλα, κατά τη διάρκεια των μαχών με τις γερμανικές δυνάμεις που πέφτουν συνεχώς από τον αέρα, αντιδρούν αυθόρμητα σε κάποιες περιοχές οι κάτοικοι του νησιού, γυναίκες και άνδρες, και με κυνηγετικά όπλα αλλά και γεωργικά εργαλεία, δρεπάνια, αξίνες  και ό,τι άλλο βρίσκεται μπροστά τους, πετάγονται έξω από τα σπίτια τους και πολεμούν σώμα με σώμα εξουδετερώνοντας τους αλεξιπτωτιστές που πέφτουν, ή τους σκοτώνουν καθώς προσπαθούν να απαλλαγούν από τα αλεξίπτωτά τους. Προμηθεύονται έτσι όπλα και πυρομαχικά και συνεχίζουν τον αγώνα κατά των χιτλερικών εισβολέων. Σε άλλες περιπτώσεις, εθελοντές πολίτες  προσκολλώνται στα μαχόμενα τμήματα έτοιμοι να αρπάξουν κάποιο όπλο  και συνεχίζουν τον αγώνα.

                                    Επιθέσεις και αντεπιθέσεις επιτιθεμένων και αμυνομένων κατά τη διάρκεια της νύχτας, για καταλήψεις και ανακαταλήψεις θέσεων, ολόκληρα τάγματα αλεξιπτωτιστών εξουδετερώνονται αλλά καταφθάνουν συνεχώς νέα, και κατά το απόγευμα της επομένης καταλαμβάνεται το αεροδρόμιο του Μάλεμε και το χωριό. Εκείνη την ημέρα με βρετανικό πολεμικό εγκαταλείπει την Κρήτη ο βασιλιάς με την κυβέρνησή του και μεταφέρονται στην Αίγυπτο.

Με την κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε που δεν είχαν ναρκοθετήσει οι συμμαχικές δυνάμεις, οι Γερμανοί δημιουργούν μια ισχυρή βάση ανεφοδιασμού από την οποία εξαπολύουν επιθέσεις κατά των θέσεων των αμυνομένων. Τα jungers προσγειώνονται συνεχώς εκεί μεταφέροντας καινούργιες δυνάμεις, όπλα και πυρομαχικά. 10.000 αλεξιπτωτιστές προσγειώνονται εκεί τις επόμενες ώρες και στη γύρω περιοχή και με ανεμοπλάνα ακόμα, και η μάχη της Κρήτης έχει κριθεί.

Δυο άρματα μάχης διαθέτουν οι συμμαχικές δυνάμεις (16 κατά την Wikipedia), ρίχνουν το πρώτο στη μάχη, αλλά διαπιστώνεται ότι τα πυρομαχικά του είναι ακατάλληλα, και καθώς και  ο πυργίσκος του δεν περιστρέφεται επιστρέφει στη βάση του. Στέλνουν και το δεύτερο, αλλά κολλάει σε μια πέτρα, ενώ παράλληλα και αυτουνού ο πυργίσκος έχει πρόβλημα. Το πλήρωμά του το εγκαταλείπει.

Ανύπαρκτη όμως ήταν και η αεροπορία των συμμαχικών δυνάμεων. 12 βρετανικά καταδιωκτικά Χαρικέιν απογειώνονται τις απογευματινές ώρες της 23ης του Μάη από την Αίγυπτο, αλλά μόνο το ένα καταφέρνει να φθάσει στο Ηράκλειο, τα άλλα, ή καταρρίπτονται από τα γερμανικά καταδιωκτικά, ή επιστρέφουν άπραγα. Στις 24 Μαΐου βομβαρδίζονται ανηλεώς τα Χανιά, το Ηράκλειο και άλλες πόλεις της Κρήτης.

                      Στο Ηράκλειο, μετά από σφοδρούς βομβαρδισμούς ακολουθούν ρίψεις αλεξιπτωτιστών που οι περισσότεροι εξουδετερώνονται από τους αμυνόμενους. Μια όμως από αυτές τις ομάδες που πέφτει στις παρυφές της πόλης καταφέρνει να διασωθεί, και αφού συλλαμβάνει γυναικόπαιδα που είχαν βγει από τα σπίτια τους για να γλιτώσουν από τους βομβαρδισμούς, τα βάζει μπροστά σαν κοπάδι πρόβατα για να μην τολμήσουν να τους χτυπήσουν οι ελληνοσυμμαχικές δυνάμεις, και καλυπτόμενη πίσω τους μπαίνει ασφαλής στην πόλη και φθάνει μέχρι το κέντρο, που όμως Έλληνες στρατιώτες και χωροφύλακες καταφέρνουν να την εξοντώσουν.

Τα Χανιά ιδιαίτερα που είναι και προσωρινή πρωτεύουσα της Ελλάδας αφού εκεί έχει καταφύγει ο βασιλιάς με την κυβέρνηση, ισοπεδώνονται από τους βομβαρδισμούς. Ανενόχλητα βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως αδειάζουν βόμβες στην ανοχύρωτη πόλη στις 25 Μαΐου κάτω από τα ερείπια της οποίας καταπλακώνονται άμαχοι πολίτες. Βομβαρδίζουν σε παράλληλες ευθείες και αντίστροφα στη συνέχεια, δημιουργώντας τετραγωνίδια αγκυλωτών σταυρών, ώστε να εγκλωβίζονται οι άμαχοι και να καταπλακώνονται κάτω από τα ερείπια, γέροι, γυναίκες και παιδιά, ή να καίγονται από τις πυρκαγιές που προκαλούν και στα νοσοκομεία. Για να συμπληρώνουν ο έγκλημα ακολουθούν τα μαχητικά που με τα μυδράλια και τα πολυβόλα τους γαζώνουν «σε στυλ ραπτομηχανής» τα ερείπια και αποτελειώνουν τους ανυπεράσπιστους αμάχους.

                                           Εκτός από τα αποβατικά αεροσκάφη, τα μαχητικά, και τα ανεμοπλάνα που χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί για να μεταφέρουν τις δυνάμεις τους στην Κρήτη, οργάνωσαν παράλληλα και μια μικρή ναυτική αποβατική επιχείρηση που ξεκίνησε από τη Μήλο για να  μεταφέρει 2331 άνδρες όπλα και εφόδια στη Σούδα, τους την χάλασε όμως το βρετανικό πολεμικό που είχε ισχυρή παρουσία στην περιοχή. Επιτάξανε 25 ελληνικά βενζινοκίνητα, τα φορτώσανε με 100 περίπου άνδρες το καθένα και με όπλα και πυρομαχικά διατηρώντας τα ελληνικά πληρώματά τους και τις ελληνικές τους σημαίες για να παραπλανήσουν το συμμαχικό πολεμικό ναυτικό, και στις 21 του Μάη ξεκίνησαν από τη Μήλο για τη Σούδα συνοδευόμενα από ένα ιταλικό αντιτορπιλικό. Κατά το μεσημέρι, και σε απόσταση μόλις 18 μιλίων από τη Σούδα, ο ιδιόμορφος αυτός στολίσκος έγινε αντιληπτός από το βρετανικό ναυτικό που διέκρινε καθαρά τους Γερμανούς στρατιώτες στα καταστρώματά τους, και τα ελληνικά πληρώματα που κουνούσαν ελληνικές και λευκές σημαίες.

                                            Ύστερα από μάχη οι Βρετανοί τα διέλυσαν και τα βύθισαν, εκτός από 2 ή 3 που κατάφεραν να διαφύγουν. Χάθηκαν εκεί 324 άνδρες, οι υπόλοιποι περισυλλέχτηκαν από παραπλέοντα ιταλικά σκάφη. Αυτά τα στοιχεία αναφέρονται στην Ιστορία της Κατοχής του Δημοσθένη Κούκουνα, στον 2^ο τόμο  σελίδες 43 – 45. Η Wikipedia δίνει διαφορετικά στοιχεία για αυτόν τον στολίσκο, ανεβάζοντας σε 60 τον αριθμό των μηχανοκίνητων καϊκιών που απέπλευσαν από τον Πειραιά και τη Χαλκίδα μεταφέροντας ενισχύσεις και εφόδια με συνοδεία ιταλικών τορπιλακάτων. 

Οι Κρήτες πολεμούν με νύχια και με δόντια τους... ιππότες Γερμανού;

Χωρίς να υπολογίζουν απώλειες σε άνδρες και αεροσκάφη, οι Γερμανοί συνεχίζουν τους ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς, και κάτω από τα καταιγιστικά πυρά των αμυνομένων εξακολουθούν να προσγειώνονται τα Jungers 52 μεταφέροντας καινούργιες δυνάμεις και εφόδια.

         Προσγειώνονται στο Μάλεμε, προσγειώνονται σε παραλίες, άλλα προσθαλασσώνονται φλεγόμενα από τα συμμαχικά πυρά, άλλα προλαβαίνουν να προσγειωθούν και ταχύτατα αποβιβάζουν τους στρατιώτες, και από άλλα πηδούσαν καθώς τροχοδρομούσαν. Χιλιάδες είναι οι νεκροί και οι τραυματίες και από τα δυο στρατόπεδα, χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 1300 αεροσκάφη, 220  καταστράφηκαν εντελώς κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, πάνω από 150 έπαθαν σοβαρές ζημιές.

                                       Από την τρίτη ημέρα ο Φράυμπεργκ αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να κρατήσει την Κρήτη, και ότι η μάχη έχει χαθεί. Από την πέμπτη ημέρα αρχίζει να οργανώνει την αποχώρηση των Συμμαχικών Δυνάμεων με πολεμικά πλοία, αλλά όταν στις 30 Μαΐου τελείωσαν οι μάχες,  παρέμεναν ακόμα 12.000 άνδρες στην Κρήτη που αιχμαλωτίστηκαν από τους Γερμανούς, χωρίς να υπολογίζονται 1000 περίπου ακόμα που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων εκκένωσης. Αιχμαλωτίστηκαν και οι 5256 Έλληνες που συνθηκολόγησαν και παραδόθηκαν μέχρι τις 28 του Μάη, ενώ οι σύμμαχοι δεν δέχτηκαν να πάρουν ούτε ένα Έλληνα στα πλοία τους.

Και οι αριθμοί για τις απώλειες διαφέρουν στις διάφορες πηγές, καθώς αναφέρονται 4.000 έως 16.000 νεκροί Γερμανοί και 2.500 τραυματίες. Σε 3570 ανέρχονται οι νεκροί από τη συμμαχική πλευρά και σε 1737 οι τραυματίες.  447 Έλληνες νεκροί, ενώ άγνωστος παραμένει ο αριθμός των θυμάτων στον άμαχο πληθυσμό. 

   Οι Κρήτες το παλεύουν.

 Η μάχη της Κρήτης θεωρήθηκε ως η μεγαλύτερη από αέρος αποβατική επιχείρηση στην Ιστορία, που όμως δεν επαναλήφθηκε ποτέ όμοιά της, λόγω των βαρύτατων απωλειών που κόστισε σε άνδρες και εφόδια.

                Εκτός από τις βαρύτατες απώλειες σε αλεξιπτωτιστές, αεροσκάφη και πυρομαχικά που κόστισε στους Γερμανούς η μάχη της Κρήτης, ανέτρεψε και τα σχέδιά τους και τους καθήλωσε  καθυστερώντας για ολόκληρες 10 ημέρες την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, για την εισβολή τους στη Ρωσία.

Δυο ημέρες μετά τη λήξη της μάχης της Κρήτης, χολωμένοι και θυμωμένοι οι Γερμανοί για τις τρομερές απώλειες που είχαν, αλλά και για τη στάση ανδρών και γυναικών του νησιού που βγήκαν και τους αντιμετώπισαν με ό,τι πρωτόγονο όπλο βρέθηκε μπροστά τους, σφάζοντας με μαχαίρια και δρεπάνια, ή σπάζοντας κεφάλια  με φτυάρια και αξίνες, άρχισαν να κάνουν επιδρομές στα χωριά εφαρμόζοντας  αντίποινα όπως αυτοί τα εννοούσαν.

                          Στις 3 Ιουνίου μια μέρα μετά την εκτέλεση πολλών πολιτών στο Κοντομαρί, ύστερα από διαταγή του στρατηγού των αλαξιπτωτιστών Κούρτ Στουντέντ στρατιώτες του 3ου Τάγματος του 1^ου Συντάγματος έφθασαν στην Κάνδανο όπου σκότωσαν 180 από τους κατοίκους που βρήκαν εκεί άνδρες γυναίκες και παιδιά, έσφαξαν ή πυροβόλησαν και σκότωσαν  όλα τα  ζώα του χωριού, κάψανε τα σπίτια και τα γκρέμισαν, ισοπεδώνοντάς μέχρι και κοτέτσια και στάνες. Την ίδια τύχη είχαν και τα κοντινά χωριά Φλώρια και Κακόπετρο.

Μετά την καταστροφή η Κάνδανος ανακηρύχτηκε «νεκρή ζώνη» και απαγορεύτηκε στους εναπομείναντες κατοίκους να επιστρέψουν και να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους. Και για να θυμίζουν το έγκλημα των Ναζί, αναρτήθηκαν εκεί δυο πινακίδες. Ανέφερε η πρώτη: «Δια την κτηνώδη δολοφονίαν Γερμανών αλεξιπτωτιστών, αλπινιστών και του μηχανικού από άνδρας γυναίκας και παιδιά και παπάδες μαζύ και διότι ετόλμησαν να αντισταθούν κατά του μεγάλου Ράιχ κατεστράφη την 3 – 6 – 1941 η Κάνδανος εκ θεμελίων δια να μην επαναοικοδομηθεί πλέον». Η δεύτερη πινακίδα: «Ως  αντίποινον των από οπλισμένων πολιτών ανδρών και γυναικών εκ των όπισθεν δολοφονηθέντων Γερμανών στρατιωτών κατεστράφη η Κάνδανος».

Έτσι, για την ιστορία, ελληνικές πηγές θεωρούν ότι μετά τη μάχη της Κρήτης τουλάχιστον δυο χιλιάδες άμαχοι εκτελέστηκαν,  περισσότεροι δηλαδή από όσους δολοφονήθηκαν από τις δυνάμεις κατοχής μέχρι την αποχώρησή τους. 

Το μνημείο για τη σφαγή του Δίστομου.

Ο Στουντέντ συνελήφθη μετά τον πόλεμο από τους Βρετανούς  με τις κατηγορίες κακομεταχείρισης και δολοφονίας αιχμαλώτων πολέμου, ενώ απορρίφθηκε αίτημα της Ελλάδας να εκδοθεί στη χώρα μας. Καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή, αλλά μετά από 1 χρόνο αφέθηκε ελεύθερος για λόγους υγείας. Ποτέ δεν δικάστηκε για τα εγκλήματά του κατά του άμαχου πληθυσμού. Έζησε ελεύθερος και απόλαυσε τη ζωή  μέχρι τα βαθιά  του γεράματα. Μεταξύ μας, τώρα, και ποιος Γερμανός δικάστηκε για τα εγκλήματά του κατά της Ελλάδας; Και τον ανθυπολοχαγό Χανς Ζάμπελ που στις 10 Ιουνίου 1944 με το τμήμα του κάψανε το Δίστομο και εκτελέσανε τους κατοίκους του, 114 γυναίκες και 105 άνδρες, όταν μας τον παραδώσανε το 1949 οι Βρετανοί να τον δικάσουμε για τα εγκλήματά του, τον αφήσαμε να πάει στη Γερμανία για υπόθεσή του με την υπόσχεση να επιστρέψει να δικαστεί, κι ακόμα τον περιμένουμε. Άσε που αν μας έκανε την τιμή και παρουσιαζόταν σήμερα, με την υποτέλεια που μας δέρνει  θα τον υποδεχόμαστε με τιμές και ρεφεράντζες.

                            Σχεδόν αμέσως μετά το τέλος της μάχης της Κρήτης, για να δικαιολογήσουν οι Γερμανοί τα εγκλήματά τους κατά του άμαχου πληθυσμού, ανέπτυξαν μια θεωρία περί ωμοτήτων και κακοποίησης τραυματιών και αιχμαλώτων αλεξιπτωτιστών από άτακτους Κρητικούς, Αυτή τη φιλοσοφία ξεπλύματος των γερμανικών εγκλημάτων, την επανάφερε και την τελειοποίησε  αργότερα και ο Γερμανός καθηγητής - συγγραφέας Heinz Richter που το 2014 τον αναγόρευσε σε Επίτιμο Διδάκτορα το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κύριος αυτός στο Βιβλίο του «Επιχείρηση Ερμής: Η κατάκτηση της Κρήτης», στηλιτεύει τον αγώνα των Κρητών ως «μη έντιμο, βρώμικο και κτηνώδη», και χαρακτηρίζει τους ναζί επιδρομείς ως «ιδεολόγους ιππότες».

                   Υπήρξαν αντιδράσεις για αυτή τη στάση τού Πανεπιστημίου, επενέβη σε κάποια φάση και η δικαιοσύνη, κλπ κλπ, και τελικά του αφαιρέθηκε οριστικά ο τίτλος του Επίτιμου Διδάκτορα. Ολόκληρο το ιστορικό για τη βράβευση του Richter  και την δικαστική επέμβαση υπάρχουν στο βιβλίο ΓΙΑΒΟΛ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ, Εκδόσεις πεδίο ΑΕ.

 

 

 

 

Πηγές: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Δημοσθένης Κούκουνας

            ΓΙΑΒΟΛ.       Γιώργου Χαρβαλιά.

            Wikipedia  κ ά.