Ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα

Λίγο πολύ όλοι κάτι έχουμε ακούσει για την εβραϊκή εκδοχή του κατακλυσμού που περιγράφεται στην Αγία Γραφή. Όπου, ο θεός δυσαρεστημένος από την ανθρωπότητα που ήταν βουτηγμένη στη διαφθορά και στην αμαρτία  αποφάσισε να την καταστρέψει, που ειδοποίησε τον ευσεβή Νώε να φτιάξει την περίφημε Κιβωτό και εκτός από την γυναίκα του τους τρεις γιούς του και τις γυναίκες τους, να πάρει και ένα ζευγάρι από τα κάθε είδους ζωντανά που ζούσαν τότε πάνω στη γη και να κλειστούν στην κιβωτό για να επιβιώσουν από τον κατακλυσμό και να συνεχιστεί η αναπαραγωγή, να αναγεννηθεί το ανθρώπινο γένος αλλά και τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου, για την μεγάλη πλημμύρα που έπνιξε την ανθρωπότητα, για το ότι η κιβωτός του Νώε προσάραξε στην κορυφή του Αραράτ κτλπ – κτλπ.

Τούτη η θεωρία – δεν γνωρίζω τι γίνεται τώρα, αλλά – στα χρόνια μου διδασκόταν στα σχολεία και φυσικά και από την Αγία Γραφή.

 Η ελληνική εκδοχή για τον κατακλυσμό από όσο γνωρίζω ποτέ δεν διδάχτηκε.

Σύμφωνα λοιπόν με την Ελληνική Μυθολογία, πριν από 9.000 χρόνια περίπου και όταν στην Φθία της Θεσσαλίας βασίλευε ο συνετός Δευκαλίων γιος του Τιτάνα Προμηθέα με την γυναίκα του την Πύρρα, ο Θεός Δίας απογοητευμένος και εξοργισμένος από το ανθρώπινο γένος που ζούσε μέσα στην διαφθορά αποφάσισε να το καταστρέψει με έναν μεγάλο κατακλυσμό. Ο Προμηθέας όμως ειδοποίησε τον Δευκαλίωνα για τις προθέσεις του θεού Δία και τον συμβούλεψε να φτιάξει μια λάρνακα, ένα είδος κιβωτού, και να πάρει μέσα και πολλά εφόδια για να επιπλεύσουν από τον κατακλυσμό και να επιβιώσουν.

Να θυμίσω εδώ ότι ο Προμηθέας φίλος και σε πολλά σύμμαχος των ανθρώπων είναι εκείνος που παράκουσε την εντολή των θεών και έδωσε στον άνθρωπο το μυστικό της φωτιάς ( και πολλά ακόμα) που όμως έκανε κακή χρήση της, και τον τιμώρησε ο Δίας δίνοντας εντολή στον Ήφαιστο να τον δέσει πάνω σε ένα βράχο στον Καύκασο όπου κάθε μέρα ένας γύπας τού έτρωγε τα συκώτια του αλλά επειδή ήταν αθάνατος τη νύχτα ξαναγίνονταν και γι αυτό υπέφερε συνεχώς μέχρι που ημίθεος Ηρακλής έσπασε τις αλυσίδες και τον ελευθέρωσε.

Εννιά ημέρες και εννιά νύχτες έβρεχε (και όταν λέμε ημερόνυχτα μην φανταστείτε τίποτα 24ωρα), πνίγηκε η ανθρωπότητα από τον τρομερό κατακλυσμό, αλλά την 10η ημέρα καθώς υποχωρήσανε οι πλημμύρες η κιβωτός προσάραξε στην κορυφή του Παρνασσού και ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα πατήσανε ξηρά.

Η πρώτη τους σκέψη ήταν να θυσιάσουν στον Φύξιο Δία που ήταν προστάτης των φυγάδων ευχόμενοι και παρακαλώντας να ξαναγεννηθεί το ανθρώπινο γένος, και ο θεός Δίας ευχαριστημένος για την ευσέβειά τους έστειλε τον Ερμή

(μία από τις εκδοχές) για να τους πληροφορήσει ότι θα πραγματοποιούσε την ευχή τους.

Μια άλλη ισχυρή εκδοχή λέει ότι μόλις βγήκανε από την κιβωτό ο Δευκαλίωνας κει η Πύρρα πήγανε στους Δελφούς στο ιερό της Θέμιδας (μάλλον δεν είχε φθάσει εκεί ο κατακλυσμός) και παρακαλέσανε τους Θεούς για να ξαναγεννηθεί το ανθρώπινο γένος.

Και επειδή χρησμούς έδινε το Μαντείο των Δελφών (τι πίνανε άραγε;) ο χρησμός της θεάς ήταν πως: «για να γίνει αυτό θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να πετάνε πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους».

Διερμηνεύοντας τον χρησμό θεώρησαν ότι τα οστά της μητέρας τους είναι οι πέτρες που προέρχονται από τα σπλάχνα της μάνας Γης, και καθώς βάδιζαν έριχναν πέτρες πίσω τους, κι εκείνες που έριχνε ο Δευκαλίων μεταμορφώνονταν σε άνδρες, ενώ οι πέτρες της Πύρρας μεταμορφώνονταν σε γυναίκες, και έτσι ξεκίνησε ξανά η αναγέννηση του ανθρώπινου γένους πριν από 9.000 χρόνια. 

Τα παιδιά του Δευκαλίωνα και της Πύρρας που γεννήθηκαν τότε ήταν ο Ελλην, ο Αμφικτύων, η Πρωτογένεια και η Μελανθώ, η Θυία και η Πανδώρα, και ο Έλληνας έγινε ο γενάρχης των Ελλήνων.

Για πολλά από τα αναφερόμενα εδώ υπάρχουν και άλλες εκδοχές, όπως πχ η των Μεγαριέων που υποστηρίζει ότι από τον κατακλυσμό σώθηκε μόνο ο Μέγαρος που προσάραξε στα Γεράνια όρη, άλλη που λέει ότι ο Δίας εξοργίστηκε και αποφάσισε να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος επειδή πάνω στο όρος Λύκαιο της Αρκαδίας που τότε ακόμα δεν είχε αυτό το όνομα επισκεπτόμενος τους γιούς του Λυκάονα τον τάισαν ανθρώπινο κρέας, ότι ή κιβωτός σταμάτησε πάνω στο όρος Αίτνα, στον Άθω της Χαλκιδικής ή στον Όθρυ της Θεσσαλίας, ότι ΄στις μακρινές εκείνες εποχές γίνανε και άλλοι κατακλυσμοί κλπ κλπ.

Ακόμα, για το σημείο που υπάρχουν οι Στήλες του Ολυμπίου Διός η μυθολογία λέει ότι ο Δευκαλίων είχε στήσει βωμό για να τιμήσει τον Δία επειδή ο Ιλισσός είχε απορροφήσει τα νερά του κατακλυσμού. Αργότερα ο τύραννος των Αθηνών Πεισίστρατος είχε θεμελιώσει τον ναό που εφτά αιώνες πιο ύστερα τον αποπεράτωσε ο λάτρης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού Ρωμαίος αυτοκράτορας Ανδριανός.

Τέλος, αργότερα αναφέρεται ένας ακόμα Δευκαλίωνας που ήταν γιος του Βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης, που συμμετείχε στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου.

Πηγές  από την Google
Wikipedia
mixani touxronou.gr
helinikogenos.blogspot.com
pronews

Σελίδες από τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα το 1944

 

Τα κανόνια από τα εγγλέζικα πολεμικά στο Φάληρο όργωναν με τις οβίδες τους τη γειτονιά λες και είχαν βαλθεί να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Ήταν ένας συστηματικός βομβαρδισμός κατοικημένης περιοχής όπως συνήθιζαν εδώ και μέρες οι Εγγλέζοι, αδιαφορώντας για τους αμάχους που θάβανε κάτω από τα ερείπια που προκαλούσαν τα κανόνια τους, επιδιώκοντας με αυτόν τον τρόπο να

ισοπεδώσουν μαζί με τα φτωχόσπιτα και τις παράγκες, και το φρόνημα του αδούλωτου λαού της Αθήνας. Κι από πάνω, τα πολεμικά τους αεροπλάνα  που σάρωναν ανενόχλητα τον αθηναϊκό ουρανό αφού ο ΕΛΑΣ δεν διέθετε ούτε ένα αντιαεροπορικό, διάλεγαν με την ησυχία τους τούς στόχους τους, χαμήλωναν και πολυβολούσαν τις θέσεις του και γενικά ό,τι έβλεπαν να κινείται.  

Ολόκληρη η Αθήνα, πότε σε μια συνοικία πότε σε άλλη, αλλά και ταυτοχρόνως πολλές φορές, ήταν ένα τεράστιο πεδίο μάχης, όπου οι Εγγλέζοι συνεπικουρούμενοι από την ντόπια αντίδραση και τις ένοπλες συμμορίες της επιχειρούσαν αποφασισμένοι να εξοντώσουν με κάθε θυσία τον ΕΛΑΣ και να κάμψουν το φρόνημα του λαού που τον στήριζε. Έφερναν συνεχώς νέες στρατιωτικές μονάδες από το ιταλικό μέτωπο που τις αποβίβαζαν στον Πειραιά και στο Φάληρο, και τις έριχναν στη συνέχεια στη μάχη της Αθήνας και του Πειραιά, βομβαρδίζοντας παράλληλα αδιακρίτως κατοικημένες περιοχές με όλμους και κανόνια, τανκς και αεροπλάνα, και από τα πολεμικά τους πλοία στο Φάληρο και τον Πειραιά.

Το τάγμα είχε καταλάβει αυτή την περιοχή  ύστερα από μια αιφνιδιαστική έφοδο τη νύχτα, με σοβαρές απώλειες και από τις δυο πλευρές και είχαν απωθήσει τους  Βρετανούς, που όμως φαίνεται πως ήταν πολύ σημαντική για τους στρατηγικούς τους σχεδιασμούς, και με το που φώτισε ο θεός την ημέρα είχαν ξεκινήσει τους βομβαρδισμούς από τα πολεμικά πλοία.

Αλλά το κανονίδι είχε ανάψει σε ολόκληρη  σχεδόν την ανατολική Αθήνα. Τεράστιες στήλες καπνού σηκώνονταν στην Καισαριανή και το Δουργούτι που τις βομβάρδιζε με όλμους και πυροβόλα η Ορεινή Ταξιαρχία και οι επανεξοπλισμένοι ταγματασφαλίτες από του Γουδή, παράλληλα με τα εγγλέζικα πολεμικά από το Φάληρο, ενώ δεν έμενε αδρανής και πολεμική τους αεροπορία που επιχειρούσε από το Χασάνι.

Είχαν ανεβάσει κι ένα κανόνι πάνω στον ιερό βράχο της Ακρόπολης κι από κει έκαναν επιλογή στόχων με την άνεσή τους σε όποια συνοικία τους βόλευε, ενώ άλλοι στρατιώτες δοκίμαζαν τις σκοπευτικές τους ικανότητες κατά μεμονωμένων αμάχων κάτω στην πόλη,  σε ένα κύκλο γύρω από την Ακρόπολη που η ακτίνα του έφθανε άνετα στο Μεταξουργείο, βέβαιοι για την ασφάλειά τους αφού ο ΕΛΑΣ δεν τους πυροβολούσε για να μην προκαλέσει βλάβες στα μάρμαρα του Παρθενώνα.

Με μια διμοιρία από είκοσι μαχητές, δυο οπλοπολυβόλα, τα αυτόματα και τα λιανοντούφεκα και μερικά μπουκάλια βενζίνης που ήταν και το μοναδικό τους αντιαρματικό όπλο, αστεία πράγματα βέβαια μπροστά στα κανόνια των πολεμικών, την πολεμική αεροπορία, τα τανκς και όλο τον βαρύ και σύγχρονο οπλισμό των Βρετανών, ο Δήμος κάλυπτε αυτό το δρόμο, και τώρα σκεφτόταν πως ήσαν τυχεροί που δεν είχε εμφανιστεί ακόμα κάποιο σπιτφάιρ.

Δεν γνώριζε αν υπήρχαν απώλειες στο τάγμα και σε αμάχους από τους βομβαρδισμούς, από τις στήλες καπνού όμως που έβλεπε στην ευρύτερη περιοχή καταλάβαινε ότι είχαν χτυπηθεί πολλά χτίρια. Κι εδώ που βρισκόταν, σε ακτίνα περίπου εκατόν πενήντα μέτρων περίπου γύρω του ήδη κάποιες οβίδες είχαν καταστρέψει δυο χτίρια και είχαν ισοπεδώσει φτωχόσπιτα, ενώ είχαν προκαλέσει και τον  τραυματισμό δυο γυναικών, χωρίς να καταφέρουν να κάμψουν το ηθικό των  αμάχων.

Αμέσως μετά την κατάπαυση του πυρός τη νύχτα αφού είχαν απωθήσει τους Εγγλέζους, η περιοχή είχε πλημμυρίσει από άνδρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, που καλωσόριζαν χαρούμενοι τους ΕΛΑΣίτες λες και συναντούσαν τα παιδιά ή τα αδέλφια τους, ενώ μέλη της τοπικής οργάνωσης και του εφεδρικού ΕΛΑΣ συζήτησαν με τη διοίκηση του λόχου και πήραν οδηγίες για να στήσουν ένα οδόφραγμα στο δρόμο, προς την κατεύθυνση που υπήρχε κίνδυνος να εμφανιστούν οι Εγγλέζοι και τα ντόπια τσιράκια τους. 

Ένα πραγματικό μελίσσι από ανθρώπους που κινούνταν αδιάκοπα μέσα στη νύχτα κουβαλώντας τα πιο απίθανα υλικά, με καρότσια, στα χέρια στην πλάτη και στους ώμους, έστησε σε χρόνο ρεκόρ το οδόφραγμα, και σε λίγο, ήρθαν  γυναίκες κουβαλώντας σε μικρές κατσαρόλες ζεστό τσάι και χαμομήλι ακόμα και ένα κομμάτι ψωμί, ή ένα γλυκό  για να φιλέψουν τους μαχητές του ΕΛΑΣ

Από τις πρώτες μέρες που βρέθηκε με το τάγμα του στη φωτιά των Δεκεμβριανών ο Δήμος, είχε εκπλαγεί και υποκλινόταν στο μεγαλείο ψυχής του αθηναϊκού λαού, στην πίστη, την υπομονή και τη θέλησή του να αντισταθεί στην καινούργια κατοχή, να αγωνιστεί στο πλευρό του ΕΛΑΣ για να νικηθεί η αντίδραση.

Ο τρόπος και η ζεστή τους διάθεση όταν τους πλησίαζαν στα οδοφράγματα ή στα πρόχειρα αμπριά τους για να τους φιλέψουν κάτι φαγώσιμο ή ένα γλυκό, η προθυμία να κουβαλούν υλικά από το πουθενά για το χτίσιμο και το στήσιμο οδοφραγμάτων για τα αγγλικά άρματα μάχης και τα τεθωρακισμένα, η ταχύτητα, το θάρρος και η ετοιμότητά τους να περισυλλέγουν τους τραυματίες μέσα στη μάχη και να βρίσκουν κάθε απίθανο μέσον για να τους μεταφέρουν σε νοσοκομείο, όπου υπήρχε δυνατότητα, ακόμα και να στήνουν με έρανο πρόχειρα νοσοκομεία εκ του μηδενός,  ήσαν πρωτόγνωρες καταστάσεις για το Δήμο. Έπεφταν μέσα στη φωτιά της μάχης να τους ειδοποιήσουν για την εμφάνιση κάποιου εχθρικού τμήματος ή τη θέση ενός εχθρικού πολυβόλου, να τους πληροφορήσουν για αδιέξοδα, ή να τους υποδείξουν περάσματα μέσα από αυλές και σπίτια.

Με διαταγή του αντιστράτηγου Σκόμπυ,  Αρχιστράτηγου  των εν Ελλάδι Δυνάμεων  Ξηράς, οι Βρετανοί απαιτήσανε για την πρώτη του Δεκέμβρη τον αφοπλισμό και αποστράτευση των ενόπλων αντιστασιακών δυνάμεων, και βγάλανε και τα τανκς στους Αθηναϊκούς δρόμους.  

Οι υπουργοί του ΕΑΜ στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας παραιτήθηκαν  διαμαρτυρόμενοι, καταγγέλλοντας ως μονομερή τον επιδιωκόμενο αφοπλισμό, θεωρώντας ότι δεν είναι δυνατόν η χώρα να πάει σε ελεύθερες εκλογές με αφοπλισμένες τις δυνάμεις της εθνικής αντίστασης, χωρίς παράλληλα να διαλυθούν και να αφοπλιστούν οι πραιτωριανοί της Ορεινής Ταξιαρχίας, η χωροφυλακή που υπηρέτησε τις κατοχικές δυνάμεις,  οι Χίτες, η Ειδική Ασφάλεια και η Αστυνομία, και οι διάφορες  ένοπλες συμμορίες εθνικοφρόνων, και το ΕΑΜ κάλεσε τον Αθηναϊκό λαό σε συλλαλητήριο διαμαρτυρίας για την επομένη 3 του Δεκέμβρη. Η κυβέρνηση Παπανδρέου απαγόρευσε το συλλαλητήριο, ο αθηναϊκός λαός όμως που θεώρησε αδιανόητη την απαγόρευση, την αγνόησε και πλημμύρισε τους  δρόμους της Αθήνας. Η αστυνομία του Παπανδρέου που η πλειοψηφία  της ευσυνείδητα είχε υπηρετήσει τους Γερμανούς, για να ανακόψει και να εμποδίσει τη λαοπλημμύρα πυροβόλησε εν ψυχρώ στην πλατεία Συντάγματος στο κέντρο της Αθήνας κατά των άοπλων διαδηλωτών σκοτώνοντας τριάντα περίπου άνδρες και γυναίκες, και τραυματίζοντας εκατόν σαράντα.

 

Στην πάνδημη κηδεία των θυμάτων την επόμενη μέρα στις 4 του Δεκέμβρη, ξανά πυροβολισμοί στο άοπλο πλήθος, με σαράντα σκοτωμένους και εβδομήντα τραυματίες.

  

 Την νύχτα αρχίζουν πλέον συντονισμένες επιθέσεις κατά αστυνομικών τμημάτων σε Αθήνα και Πειραιά, ενώ οι Εγγλέζοι αφοπλίζουν με προδοσία ένα σύνταγμα του ΕΛΑΣ στη Φιλοθέη. Η σύγκρουση γενικεύεται, δυνάμεις του ΕΛΑΣ συρρέουν προς την Αθήνα, ενώ οι Εγγλέζοι αποβιβάζουν συνεχώς νέες δυνάμεις στον Πειραιά και στο Φάληρο, που τις παίρνουν από το ιταλικό μέτωπο.

Θεωρητικά, τις πρώτες μέρες ο ΕΛΑΣ συγκρούεται με την  ντόπια αντίδραση που τον στρατό της αποτελούν οι Ορεινή ταξιαρχία, η χωροφυλακή, η Αστυνομία Πόλεων, η Ειδική Ασφάλεια, οι Χίτες, η Εθνοφυλακή που στελεχώνεται από ακροδεξιούς αξιωματικούς και επανδρώνεται ακόμα και από ταγματασφαλίτες και δωσίλογους που ντύνονται εθνοφύλακες, και από διάφορες άλλες ένοπλες ακροδεξιές συμμορίες.

Ο σοβαρός όμως αντίπαλος είναι οι Εγγλέζοι, που πέρα από τον επισιτισμό και τον εξοπλισμό με σύγχρονα όπλα και ανεφοδιασμό που παρέχουν αφειδώς στον  ιδιότυπο αυτό στρατό της αντίδρασης , πέρα από τα τανκς που βγάλανε στην Αθήνα από την πρώτη του Δεκέμβρη, και το σύνταγμα του ΕΛΑΣ που αφοπλίσανε ύστερα από δυο μέρες, από τις 4 του Δεκέμβρη με τα αεροπλάνα τους πολυβολούν όποια μονάδα του ΕΛΑΣ κινείται. Στις 6 και 7 πολυβολούν τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στου Γουδή, στου Μακρυγιάννη με τις ερπύστριες των τανκς λιώνουν τους ΕΛΑΣίτες που πολεμούν τους χωροφύλακες, και δεν χάνουν ευκαιρία να χτυπήσουν όπου μπορούν.

Παρόλα αυτά, και για πολλές μέρες ακόμα  η ηγεσία του ΕΑΜ εξακολουθεί να  θεωρεί τους Εγγλέζους συμμάχους, και παραβλέπει την ωμή στρατιωτική τους επέμβαση στη χώρα και τον ανοιχτό πόλεμο που  έχουν εξαπολύσει κατά του ΕΛΑΣ, ενώ δεν λαβαίνει υπόψη του προειδοποιήσεις και εισηγήσεις αξιωματικών του ΕΛΑΣ που λένε ότι πρέπει να τσακίσουμε τους Εγγλέζους τώρα, γιατί αργότερα αυτό θα είναι αδύνατο. Όχι μόνο αυτό, αλλά η ηγεσία επιμένει και προειδοποιεί πως όποιος χτυπήσει Εγγλέζους θα θεωρηθεί προβοκάτορας. 

Ο βομβαρδισμός από τα πολεμικά σταμάτησε κάποια στιγμή, και ο Δήμος έριξε μια ματιά στις θέσεις της διμοιρίας. Από την εμπειρία που είχε αποχτήσει πολεμώντας είκοσι μέρες τώρα στις γειτονιές και τους δρόμους της Αθήνας, αλλά και από τον βομβαρδισμό που είχε προηγηθεί, ήταν βέβαιος πως σε λίγο θα έκαναν την εμφάνισή τους οι Εγγλέζοι και θα προσπαθούσαν να ξαναπάρουν τη θέση που είχαν χάσει τη νύχτα.

Αποφάσισε να αλλάξει θέση στο ένα από τα δυο του οπλοπολυβόλα και να το εγκαταστήσει στον όροφο ενός κατεστραμμένου σπιτιού, υπολογίζοντας πως από αυτό το σημείο θα είχε καλύτερο έλεγχο της περιοχής, ενώ το άλλο θα έμενε στο οδόφραγμα. Έδινε τις τελευταίες οδηγίες στον Κασσιάρα για τη θέση που θα έπρεπε να πιάσει, όταν ξέσπασε η επίθεση του εχθρού κατά των θέσεων του τάγματος, με άρματα μάχης τεθωρακισμένα και πεζικό. Τα κανόνια των τανκς, τα αυτόματα, τα πολυβόλα και οι χειροβομβίδες επιτιθεμένων και αμυνομένων, μέσα σε ελάχιστα λεπτά δημιούργησαν σκηνικό κόλασης.

 

 Στη θέση της διμοιρίας το άρμα εμφανίστηκε στα εκατό μέτρα περίπου με μια ομάδα πεζικάριων στα πλάγια του που πυροβολούσαν ασταμάτητα, αλλά τρεις από αυτούς έπεσαν αμέσως χτυπημένοι από τα πυρά της διμοιρίας και ελεύθερων σκοπευτών του εφεδρικού ΕΛΑΣ που τους σημάδευαν από διάφορα σημεία, ενώ οι άλλοι πρόλαβαν και καλύφτηκαν.

Ο Δήμος δάγκωσε τα χείλη του στη σκέψη ότι δεν είχαν αντιαρματικό με το οποίο θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ένα άρμα μάχης, και φυσικά δεν γινόταν λόγος για τα λιανοντούφεκα που ούτε το χρώμα του δεν μπορούσαν να ξύσουν με τα πυρά τους.

Το ατσάλινο θηρίο κινήθηκε αργά λίγο μπροστά, διστακτικά, λες και ήθελε να ελέγξει την περιοχή μπροστά του με τα πολυβόλα του να ξερνάνε πυρωμένο ατσάλι, και ο Μπουρλέκας έκανε νόημα σε έναν από τους άνδρες της ομάδας του που κρατούσε στο χέρι του μια αυτοσχέδια βόμβα, ένα μπουκάλι γεμάτο βενζίνη. Τη στιγμή που το άρμα έφθασε στο ύψος τους, ο νεαρός ΕΛΑΣίτης άναψε το στουπί που προεξείχε από το μπουκάλι, πετάχτηκε σκυφτός και με δυο σάλτους βρέθηκε πάνω του. Είχε καταφέρει να πιαστεί με το ελεύθερο χέρι του από τον πυργίσκο όταν δέχτηκε πυρά από το ίδιο το άρμα ή από τους πεζικάριους της δύναμής του, και το άψυχο κορμί του γλίστρησε στο οδόστρωμα, ενώ το μπουκάλι με τη βενζίνη που είχε χτυπηθεί, λαμπάδιασε χαμηλά στην ατσάλινη θωράκιση του άρματος και σε λίγο έσβησε χωρίς να του προκαλέσει καμιά ζημιά. Το άρμα συνέχισε την κίνησή του εστιάζοντας το τεράστιο κανόνι του  πάνω στο οδόφραγμα, και με την οβίδα που του έστειλε τίναξε το μεγαλύτερο μέρος του σε χιλιάδες κομμάτια στον αέρα, μαζί με όσους από τους υπερασπιστές του δεν πρόλαβαν να το εγκαταλείψουν όταν είδαν τον κίνδυνο.

Λίγα μέτρα πιο πέρα, ο Δήμος, μόλις κατάφερε να ξεκολλήσει τα μάτια του από τον φλεγόμενο πίδακα με τα πυρωμένα σίδερα, τα αδρανή υλικά, τα ξύλα, και τις κομματιασμένες σάρκες των ανδρών του που αιωρούνταν ακόμα στον αέρα, στράφηκε προς το άρμα που κινιόταν αργά, και είδε έναν άνδρα να πετάγεται σκυφτός με ταχύτητα αστραπής προς το μέρος του κρατώντας ένα χοντρό ύφασμα στο χέρι του, μάλλον κουβέρτα. Κατάλαβε πως ήταν ολόκληρη ομάδα από εφεδροελασίτες της Αθήνας, αφού δυο ακόμα μαχητές πυροβολούσαν προς τους στρατιώτες που βρίσκονταν έξω από το άρμα καλύπτοντας έτσι το σύντροφό τους. Ο άνδρας με τη διπλωμένη κουβέρτα σίμωσε σκυφτός στο πλάι του ατσάλινου θηρίου, διπλωμένος στα δυο σχεδόν,  και κατάφερε να την κολλήσει   στην ερπύστρια που τράβηξε το χοντρό ύφασμα με την κίνηση, και σε δευτερόλεπτα φρακάρισε. Ο χειριστής του μαρσάρισε, και έκανε μια δυο κινήσεις προσπαθώντας  να κινήσει το άρμα, αλλά μάταια, είχε ακινητοποιηθεί.

Ένας άλλος μαχητής, ένα παιδί δεκαέξι – δεκαεφτά χρονών, πήδησε με δυο άλματα πάνω στο άρμα κρατώντας ένα μπουκάλι βενζίνη στο χέρι του με αναμμένο το στουπί, και το κοπάνησε πάνω στο άνοιγμα του πυργίσκου.  Προτού ολοκληρώσει την κίνησή του ο νεαρός μαχητής είχε  πηδήσει κιόλας στο δρόμο τρέχοντας να καλυφθεί, ενώ η έκρηξη της αυτοσχέδιας βόμβας τύλιξε το άρμα σε έναν τεράστιο φλεγόμενο σωρό.  Ανατριχιαστικά ουρλιαχτά ακούστηκαν από το εσωτερικό του, και μια φλεγόμενη φιγούρα που κατάφερε να πεταχτεί έξω από τον πυργίσκο και να κυλιστεί στο οδόστρωμα, ξεψύχησε σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ενώ μια δεύτερη δεν ολοκλήρωσε την προσπάθειά της και έμεινε διπλωμένη στον πυργίσκο, μισή μέσα και μισή έξω, και συνέχισε να καίγεται από την τεράστια πύρινη γλώσσα που έβγαινε από το κουφάρι του.  

Ο Δήμος έτρεξε προς το διαλυμένο οδόφραγμα και ό,τι είχε απομείνει από αυτό, και βρήκε τον ομαδάρχη του πάνω από τα συντρίμια να κρατά με το δεξί του χέρι και να περιεργάζεται το οπλοπολυβόλο, ενώ ένας από τους άνδρες του προσπαθούσε να του επιδέσει το  ξώφαλτσο τραύμα που είχε στον ώμο του.

Βλαστήμησε μέσα από τα δόντια του καθώς το βλέμμα του έπεσε πάνω στα  διαμελισμένα κορμιά του πολυβολητή και του γεμιστή του

  - Προσπάθησαν να μαζέψουν το οπλοπολυβόλο και τα πυρομαχικά όταν είδαν το κανόνι να στρέφεται εναντίον μας, είπε ο ομαδάρχης, αλλά δεν τα κατάφεραν να ολοκληρώσουν την προσπάθεια. Έχουμε δυο ακόμα τραυματίες που τους  πήραν οι εφεδροελασίτες για να τους μεταφέρουν στο νοσοκομείο.  

- Δουλεύει αυτό; ρώτησε ο Δήμος δείχνοντας με ένα νεύμα το οπλοπολυβόλο.

Πικρή γκριμάτσα  εμφανίστηκε στο πρόσωπο του ομαδάρχη. .

- Δουλεύει συναγωνιστή ανθυπολοχαγέ, αλλά τι μπορεί να κάνει απέναντι στα θωρακισμένα; Μάλλον θα έπρεπε να στήσουμε μια ταμπέλα εδώ που να λέει «απαγορεύεται η διέλευση των τανκς».

Δεν πρόλαβε να απαντήσει στο πικρόχολο σχόλιο του ομαδάρχη του καθώς νέος καταιγισμός πυρών ξέσπασε στη θέση που κρατούσε μπροστά η ομάδα του Μπουρλέκα, και ένα δεύτερο άρμα μάχης εμφανίστηκε με ολόκληρη διμοιρία πεζικού που ανταπέδιδε τα πυρά πυροβολώντας συνεχώς. Πλησίασε αμέσως το φλεγόμενο ακόμα άρμα που στο εσωτερικό του είχαν αρχίσει να σκάνε τα πυρομαχικά από την υπερθέρμανση, και  με δυο αποφασιστικές  κινήσεις το απώθησε στην άκρη του δρόμου. Στάθηκε ύστερα ακίνητο, και με το κανόνι του άρχισε να στέλνει οβίδες και να ισοπεδώνει τα σπίτια κατά την κρίση του σκοπευτή του, ενώ και τα μυδράλια του χτυπούσαν αδιακρίτως ό,τι κινιόταν.

Έτυχε εκείνη την ημέρα, 3 του Γενάρη πλέον του 1945, να αρχίσει και η σύμπτυξη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από την Αθήνα, υποχώρηση στην ουσία, που κατέρρεαν κάτω από την συντριπτική  σε δύναμη πυρός υπεροχή των 80 000 Εγγλέζων που είχαν συγκεντρωθεί από τα τέλη του Δεκέμβρη, και των είκοσι περίπου χιλιάδων πραιτωριανών της κυβέρνησης, αλλά και από την σοβαρή πλέον έλλειψη πυρομαχικών και εφοδίων, και το τάγμα πήρε εντολή να συμπτυχθεί προς την Ελευσίνα.

Σημ: Από ανέκδοτο βιβλίο μου.