 |
| Οι Γερμανοί στην Ακρόπολη |
Οι παλαιότεροι θυμούνται ασφαλώς τον πολιτικό σεισμό που προκάλεσε στη χώρα μας κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’50 η υπόθεση Μαξ Μέρτεν, του Τάκου Μακρή και της Δοξούλας, και εξευτέλισε την τότε κυβέρνηση του Κων. Καραμανλή. Αν και λοχαγός 31 χρόνων το 1942 ο Μαξιμίλιαν Μέρτεν, ο και «χασάπης της Θεσσαλονίκης» επονομασθείς, ήταν ανώτατος Εισαγγελέας στη Γερμανία, υψηλόβαθμο στέλεχος των Ναζί, και σύμβουλος της (χιτλερικής) Στρατιωτικής Διοίκησης Θεσσαλονίκης. Ήταν ο άνθρωπος που εκτός από αναρίθμητα άλλα εγκλήματα κατέστρεψε και εξαφάνισε την με 60.000 άτομα ακμάζουσα εβραϊκή Κοινότητα της Θεσσαλονίκης, στέλνοντας στα κρεματόρια του Άουσβιτς πάνω από 45.000 ψυχές, ενώ παράλληλα λεηλάτησε τις περιουσίες τους, που όπως υπολογίστηκε τότε ξεπερνούσαν σε αξία το τεράστιο ποσό των 125.000.000 χρυσών φράγκων.
Τον Μέρτεν είχαν συλλάβει το 1946 σαν εγκληματία πολέμου οι Αμερικανοί και ειδοποίησαν τις ελληνικές αρχές να τους τον παραδώσουν για να τον δικάσουν για τα εγκλήματά του, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών όμως και άλλες αρμόδιες υπηρεσίες αδιαφόρησαν, με αποτέλεσμα ο ναζί αρχιεγκληματίας να παραμένει στα χαρτιά καταζητούμενος, αλλά κανείς να μην τον ψάχνει, και έτσι, να κάνει τη ζωή του άνετα στη Γερμανία και να ασχολείται και με τα κοινά. Στα επίμονα μάλιστα αιτήματα των Αμερικανών, ο τότε επικεφαλής της ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής στο Βερολίνο, είχε απαντήσει ότι οι πληροφορίες από την Ελλάδα «τον έφεραν ως αμέμπτως συμπεριφερθέντα κατά την περίοδο της Κατοχής»!
Για τους νεότερους, αλλά και για να μην ξεχνάμε την
ιστορία μας, να αναφέρω εδώ ότι από τον Απρίλιο του 1941 που μπήκαν οι Γερμανοί
στη χώρα μας, μέχρι τον Οκτώβρη του 1944 που αποχώρησαν, την στραγγάλισαν
οικονομικά και την καταληστέψανε, προκάλεσαν ανυπολόγιστες καταστροφές και
εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους που υπολογίζονται από 500.000 έως 770.000, ενώ
από 20.000 έως 35.000 υπολογίζονται οι θάνατοι στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Ισοπεδώσανε και κάψανε ολόκληρα χωριά σκοτώνοντας τους κατοίκους τους, όπως η
Κάνδανος, τα Καλάβρυτα, Δίστομο, και τόσα άλλα. Για να τρομοκρατούν τον
ελληνικό λαό και να μην σηκώνει κεφάλι, παίρνανε κατά εκατοντάδες αριστερούς
συνήθως και κομμουνιστές κρατούμενους από τις φυλακές και τους εκτελούσαν
ομαδικά για αντίποινα, όπως τους 200 κομμουνιστές που πήραν από το στρατόπεδο
στο Χαϊδάρι και τους εκτελέσανε την Πρωτομαγιά του 1944 στον τόπο εκτελέσεων
της Καισαριανής, τους 212 έγκλειστους πατριώτες που πήραν από τις φυλακές της Τρίπολης και τους
εκτελέσανε κατά ομάδες στην Παλιόχουνη της Μαγαλόπολης στις 24 Φλεβάρη του
1944, και τόσους άλλους.
 |
| Η σφαγή αμάχων στο Κοντομαρί Χανίων. |
Θύματα των Γερμανών υπήρξαν και οι Εβραίοι της χώρας μας που εξοντώθηκαν σε ποσοστό 87% αφού τους λήστεψαν πρώτα. Κατά την υποχώρησή τους ιδιαίτερα, όταν νικήθηκαν από τους Συμμάχους και εγκατέλειπαν τη χώρα μας κατέστρεφαν κάθε έργο υποδομής, συγκοινωνίες, γέφυρες, σιδηροδρόμους, λιμάνια, προκαλώντας τεράστιες ζημιές. Θυμάμαι ότι για να μπορέσει τότε η χώρα μας να αποκαταστήσει η διώρυγα της Κορίνθου που την είχαν ανατινάξει ρίχνοντας εκεί μέσα 60.000 μ3 μπάζα, χιλιάδες τόνους ατσάλι, ολόκληρους σιδηροδρομικούς συρμούς με 1500 κρατουμένους από τους οποίους οι 300 ήσαν Η Ιταλοί, χρειαστήκανε 5 χρόνια και τεράστιες δαπάνες.
Πολλοί υπολογίζουν το γερμανικό χρέος για τις πολεμικές επανορθώσεις αλλά και το Κατοχικό Δάνειο που με το πιστόλι στον κρόταφο μας πήραν οι Γερμανοί σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, και ότι, αν μας το εξοφλούσαν, θα αποπληρώναμε κατά 80% το δημόσιο χρέος μας. Έναντι αυτών οι Γερμανοί μας έχουν δώσει ψίχουλα σε μηχανολογικό εξοπλισμό αξίας 25 εκατομμυρίων που αποδείχτηκε άχρηστος για τη χώρα και δεν άξιζε ούτε τα έξοδα μεταφοράς του, και επίσης 115 εκατομμύρια που αφορούσαν ατομικές αποζημιώσεις σε ειδικές κατηγορίες θυμάτων, Εβραίους κλπ. Οι αποζημιώσεις ιδιαίτερα, με τις πλάτες των Αμερικανών αναβλήθηκαν για όταν γίνει η επανένωση των δύο Γερμανιών, της Δυτικής που την κατείχαν οι Αμερικάνοι, και της Ανατολικής που την είχε υπό τον έλεγχό της η Σοβιετική Ρωσία.
Για τα εγκλήματα και τις καταστροφές που είχε προκαλέσει η Γερμανία, εξαναγκάστηκε από την Τελική Πράξη της Συνδιάσκεψης των Παρισίων (1946) στην καταβολή επανορθώσεων προς τους δυτικούς συμμάχους, ενώ παράλληλα έπρεπε να κάνει και αποναζιστικοποίηση.
Δυστυχώς, ενώ μετά τη λήξη του πολέμου θα έπρεπε να διωχτούν οι εκατοντάδες χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια ναζί εγκληματίες για τα φρικτά εγκλήματα και τις καταστροφές που είχαν προκαλέσει στην ανθρωπότητα, και να υποχρεωθεί η Γερμανία να καταβάλει πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις στις χώρες που είχε επιτεθεί απρόκλητα, διαπιστώνοντας οι ΗΠΑ τη Σοβιετική επιρροή να εξαπλώνεται ταχύτατα στην Ευρώπη και φοβούμενες την επικράτησή της, αποφάσισαν να επενδύσουν στον αντικομουνισμό και να δράσουν άμεσα μοιράζοντας εκατομμύρια δολάρια με το Σχέδιο Μάρσαλ (Δόγμα Τρούμαν 1947) στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες, θέτοντάς τες υπό τον έλεγχό τους και αναθέτοντάς τους αντικομουνιστικά καθήκοντα. Ο ρόλος του αντικομουνιστή χωροφύλακα της Ευρώπης ήρθε κουτί στη δυτική Γερμανία που έτριβε τα ματωμένα χέρια της από χαρά πλέον. Μόνο κατά τα δυο πρώτα χρόνια 1948/49 πήρε 510 εκατομμύρια δολάρια από το Σχέδιο Μάρσαλ, και από τότε, τα περί αποναζιστικοποίησης, τα περί απόδοσης δικαιοσύνης και αποζημιώσεων στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, μείνανε στα χαρτιά.
 |
| Ο Κόκκινος Στρατός Ανεβάζει τη σημαία του στο Ράϊχσταγ |
Μπροστά στην ανάγκη να εξυπηρετηθεί ο Ψυχρός Πόλεμος που μόλις άρχιζε, και να καταπολεμηθεί ο κομμουνισμός με όλους και όλα τα μέσα, καιρός ήταν πλέον να αποκατασταθούν οι πρώην ναζί και να επικρατήσει ένα γενικό κλίμα αμνήστευσης, ακριβώς επειδή στον αγώνα κατά του κομουνισμού δεν περίσσευε κανένας.
Με την ανοχή των Αμερικανών, από στελέχη των ναζί εγκληματιών, της Βέρμαχτ και των SS χτίστηκαν και λειτούργησαν οι υπηρεσίες του μεταπολεμικού κράτους της δυτικής κυρίως
Γερμανίας, δικαιοσύνη, παιδεία, μυστικές υπηρεσίες, διπλωματικό σώμα, ένοπλες δυνάμεις κλπ. Ο κοινός κίνδυνος πλέον ήταν ο κομουνισμός, και ο ναζισμός έπρεπε να ξεχαστεί σαν μια κακή ανάμνηση, μια παρένθεση. Πρώτοι οι Αμερικάνοι έκαναν τις επιλογές τους ανάμεσα στους ναζί εγκληματίες και έπαιρναν εκείνα τα στελέχη που τα θεωρούσαν χρήσιμα για τις ανάγκες τους. Θυμάμαι, πιτσιρικάς τότε, την αλγεινή εντύπωση που είχε προκληθεί επειδή οι Αμερικανοί είχαν πάρει στη υπηρεσία τους τον γνωστό Φον Μπράουν, τον Γερμανό επιστήμονα και πατέρα των περίφημων Υ2, των πυραύλων με τους οποίους οι Γερμανοί ισοπέδωναν το Λονδίνο. Αξιωματούχοι της Βέρμαχτ διορίζονταν και σε ευρωπαϊκούς οργανισμούς, δυο μάλιστα διορίστηκαν και Γραμματείς του ΝΑΤΟ
Σε τέτοιο κλίμα ασυδοσίας έμενε ελεύθερος και ο Μέρτεν που ζούσε κανονικά στη Γερμανία, και το 1958 ήρθε στην Ελλάδα και παρουσιάστηκε άνετος σε δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης για έναν ομοεθνή του εγκληματία πολέμου.Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ανδρέας Τούσης επικεφαλής του Ελληνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου που τιμούσε το λειτούργημά του, άφησε τον Μέρτεν να τελειώσει την κατάθεσή του στο δικαστήριο, και πριν βγει από την αίθουσα τον μάζεψαν οι χωροφύλακες και τον έκλεισαν στις φυλακές Αβέρωφ.
Ο Μέρτεν που δεν μπορούσε να ανεχθεί το ότι οι Έλληνες είχαν το θράσος να σηκώσουν κεφάλι απέναντι της κραταιάς Γερμανίας, και να απαιτούν την σύλληψη πολιτών της ως εγκληματιών πολέμου, άρχισε να βροντά το πόδι του και να απειλεί τους πάντες απαιτώντας να το αφήσουν ελεύθερο και να του ζητήσουν συγνώμη, ενώ ξεσηκώθηκαν και οι Γερμανοί και απειλούσαν θεούς και δαίμονες γιατί οι Έλληνες κρατούσαν αδίκως έναν αθώο ευυπόληπτο πολίτη της Γερμανίας και απαιτούσαν την απελευθέρωσή του. Πίεζαν παράλληλα τον Καραμανλή να σταματήσει η Ελλάδα εντελώς τις διώξεις των Γερμανών εγκληματιών, υποστηρίζοντας ότι το Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου που διεύθυνε ο αντιεισαγγελέας Τούσης το κινούσαν οι κομουνιστές.
Οι
προανακριτικές διαδικασίες που θεμελίωσαν ατράνταχτα την ενοχή του Μέρτεν κράτησαν είκοσι
ολόκληρους μήνες, και παρά τις πιέσεις που δεχόταν ο αντιεισαγγελέας Τούσης να
κλείσει την υπόθεση - μέχρι και η Βασίλισσα Φρειδερίκη τον είχε καλέσει για να
τον πιέσει, λέει η κόρη του - εκείνος
δεν υπέκυψε και έφερε την υπόθεση στο
δικαστήριο.
 |
| Ο Μέρτεν |
. Για να κατευνάσει όμως τους Γερμανούς και τους ντόπιους υποστηρικτές τους η κυβέρνηση, είκοσι μέρες πριν αρχίσει η δίκη – 20 Ιανουαρίου 1959 - έφερε στη Βουλή ένα νομοσχέδιο με το οποίο αμνήστευε τους Γερμανούς εγκληματίες πολέμου που διώκονταν ακόμα στην Ελλάδα. Με μια μικρή όμως λεπτομέρεια: εξαιρούσε όσους κρατούνταν στις ελληνικές φυλακές.Όπως ήταν φυσικό ξέσπασαν άγριοι καβγάδες μέσα στη Βουλή, με τους βουλευτές της ΕΡΕ να υποστηρίζουν την κυβέρνηση, και τους της αντιπολίτευσης να την κατηγορούν ότι αθωώνει τους Γερμανούς εγκληματίες που κατέστρεψαν τη χώρα.
Στη δίκη που ξεκίνησε στις 11 Φεβρουαρίου του 1959 στο Ειδικό Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου της Αθήνας, και διήρκεσε καμιά δεκαριά ημέρες, ο Μέρτεν καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη χωρίς δικαίωμα έφεσης και δήμευση της περιουσίας του. Οι Γερμανοί που δεν περίμεναν αυτή την εξέλιξη εντείνανε τις απειλές και τους εκβιασμούς κατά της χώρας μας, διαμηνύοντας ότι αν ήθελε να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των δυο χωρών, όχι μόνο έπρεπε να τελειώνει με το θέμα Μέρτεν, αλλά και να βάλει οριστικό τέλος στη δίωξη των φερόμενων ως εγκληματιών πολέμου από την Ελλάδα . Μπροστά σε αυτές τις πιέσεις ο Καραμανλής υποσχέθηκε στους Γερμανούς ότι με πρώτη ευκαιρία, με λίγο ευνοϊκότερες συνθήκες θα άφηνε ελεύθερο τον Μέρτεν.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η ενδοτικότητα και δουλοπρεπής στάση τού Κ Καραμανλή τότε οφειλόταν στο ότι διαπραγματευόταν ένα δάνειο 200.000.000 μάρκων, το οποίο όμως το πήρε με καθαρά εμπορικούς όρους και με επιτόκιο 6% χωρίς να του χαριστεί κάτι.‘Για την ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν μόνο οι Γερμανοί που πίεζαν αφόρητα να σταματήσει η δίωξη των Γερμανών εγκληματιών πολέμου, ήταν και το ντόπιο μέτωπο, οι φίλοι και υποστηριχτές των Γερμανών εδώ στην Ελλάδα, που δεν ήσαν και λίγοι, παλιοί συνεργάτες τους, και κάποιοι μάλιστα μέσα στην ίδια την κυβέρνηση.
Από την άλλη μεριά ήταν το ισχυρό μέτωπο της
αντιπολίτευσης, με την Αριστερά μάλιστα, την ΕΔΑ αξιωματική αντιπολίτευση, που κατηγορούσαν
την κυβέρνηση για ενδοτική και δουλοπρεπή στάση έναντι των Γερμανών εγκληματιών,
όταν μάλιστα στις φυλακές κρατούνταν αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ανάμεσά
τους και ο Πρώτος Αντιστασιακός της χώρας μας ο Μανώλης Γλέζος, ο μισητός
εχθρός των Γερμανών που με τον Λάκη Σάντα είχαν κατεβάσει τη σημαία των
Γερμανών από την Ακρόπολη
 |
| Μανώλης Γλέζος και Λάκης Σάντας |
Και, ήταν και το λαός που με το αλάθητο αισθητήριο του έλεγε πως από τον πόλεμο και ύστερα, τη χώρα την κυβερνούσε η δωσίλογη Δεξιά, οι κατοχικοί και οι νυν συνεργάτες των Γερμανών.Λίγους μήνες αργότερα όμως, στις 17 Οχτώβρη 1959, ο «Εθνάρχης» έφερε νομοσχέδιο στη Βουλή που πρόβλεπε ότι: «Αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσαδίωξης Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και εκτέλεσις πάσης ποινής, ή το υπόλοιπον ταύτης». Φωτογραφικός δλδ νόμος και για την αποφυλάκιση του Μέρτεν. Στη Βουλή ανάψανε τα αίματα και έγινε «το έλα να δεις», με την αντιπολίτευση να κατηγορεί την κυβέρνηση για εθνική μειοδοσία, και πολλά άλλα.Ο Μέρτεν αποφυλακίστηκε, συνελήφθη για τυπικούς λόγους στη Γερμανία, και σε λίγες μέρες ήταν ελεύθερος να συνεχίσει τη ζωή του σαν ευυπόληπτος πολίτης.
Έντεκα μήνες αργότερα, , ο Μαξ Μέρτεν αναστατώνει πάλι την Ελλάδα, όταν τον Σεπτέμβριο του 1960 η γερμανική εφημερίδα «Ηχώ του Αμβούργου» και το περιοδικό «Der Σpiegel» δημοσιεύουν αποσπάσματα από καταθέσεις του στις Γερμανικές αρχές, σύμφωνα με τις οποίες ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός του των Εσωτερικών Τάκος Δημήτρης Μακρής, η σύζυγός του Δοξούλα Λεοντίδου και ο υφυπουργός του της Εθνικής Άμυνας Γεώργιος Θεμελής, ήταν έμμισθοι πληροφοριοδότες των γερμανικών αρχών κατοχής και λάμβαναν ποσοστά από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.
Όσο και να
προσπάθησε η κυβέρνηση Καραμανλή να
επιβάλει σιωπητήριο σε ραδιόφωνο και εφημερίδες που οι περισσότερες ήσαν
ελεγχόμενες, όσο και αν εξαπολύθηκε να μαζέψει τα τεύχη του Der Spiegel από
τα περίπτερα προκαλώντας θυμηδία, οι
καταγγελίες του Μέρτεν δημιούργησαν τεράστιο σάλο και αναταραχή. Ακούστηκαν
βαριές κουβέντες μέσα στη Βουλή περί εθνικών μειοδοτών και δωσίλογων, πέσανε
και μπουνιές ανάμεσα σε βουλευτές της ΕΡΕ και της ΕΔΑ, και τότε ήταν αν θυμάμαι
καλά, που με ένα ποτήρι του νερού άνοιξαν το κεφάλι του έγκριτου νομικού και
κοινοβουλευτικού εκπρόσωπου της ΕΔΑ Ηλία Ηλιού. Κι εδώ που τα λέμε, ο Ναζί
αρχιεγκληματίας, ο πρώην Στρατιωτικός Διοικητής Θασσαλονίκης, δεν ξεσκέπαζε
απλά τους παλιούς του κατοχικούς συνεργάτες και δωσίλογους, επιβεβαίωνε και σαν
πιο αρμόδιος, αυτό που έβλεπε και
πίστευε ο ελληνικός λαός: Ότι τη χώρα την κυβερνούσε η δωσίλογη Δεξιά,
οι κατοχικοί και οι μεταπολεμικοί συνεργάτες
των Γερμανών
 |
| Προσπάθειες αποκατάστασης του Ισθμού. |
Η δημοσιογραφική έρευνα αποκάλυψε ότι ο Τάκος (Δημήτρης) Μακρής ως δικηγόρος είχε πολύ καλές σχέσεις με τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ενώ η σύζυγός του η Δοξούλα Λεοντίδου ανύπαντρη ακόμα τότε, φερόμενη ως ανιψιά του πρωθυπουργού, ήταν γραμματέας του Μέρτεν στη Στρατιωτική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης (και ερωμένη του, υποστήριζαν πολλοί). Ο Υφυπουργός στρατιωτικών του Καραμανλή, ο Γεώργιος Θεμελής ήταν κατοχικός Νομάρχης Πέλλας. Για τον Κ. Καραμανλή, φυσικά και δεν βρέθηκαν στοιχεία, όσο για κάποια έγγραφα της CIA που αποχαρακτηρίστηκαν αργότερα και τον εμπλέκουν σε δοσοληψίες με τους Γερμανούς, θεωρήθηκαν «εξαιρετικά μειωμένης αξιοπιστίας».
Με τον νόμο της 17 Οκτωβρίου 1959 ο Καραμανλής έδωσε άφεση αμαρτιών στους ναζί εγκλήματίες, και κανείς τους δεν ενοχλήθηκε πλέον από τη χώρα μας.
Για τα εκατοντάδες χιλιάδες εγκλήματα και φόνους που
είχαν διαπράξει στη χώρα μας, για τις τεράστιες καταστροφές που είχαν
προκαλέσει, οι Έλληνες δεν έπρεπε να ξαναμιλήσουν, και όταν έρχονταν ως
τουρίστες πλέον έπρεπε να τους σερβίρουν με σεβασμό και υποκλίσεις.
 | |
| Κ Καραμανλής: Τα στοιχεία της CIA θεωρήθηκαν μειωμένης αξιοπιστίας |
Για την επιμονή του να δικαστούν οι ναζί εγκληματίες για τα εγκλήματά τους στην Ελλάδα, ο αντιεισαγγελέας Ανδρέας Τούσης έμεινε στάσιμος και ποτέ δεν προτάθηκε για εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Επί πλέον, ύστερα από μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος κατέστρεψε και το Αρχείο του τού Ελληνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου, και πολτοποίησε τις δικογραφίες, ως μη χρήσιμο και στερούμενο ιστορικού ενδιαφέροντος.
Πηγές υπάρχου δεκάδες στο διαδίκτυο, όπως η wikipadia, kathimerini, ethnos, sansimera κλπ. Όπως επίσης και πολλά βιβλία για τι θέμα. Σας συνιστώ το ΓΙΑΒΟΛ του Γιώργου Χαρβαλιά,
