Τα χιλιοτραγουδισμένα στενά δρομάκια της «Παλιάς Αθήνας» που κούρνιασε στα ριζά του Ιερού Βράχου.
Παλιές εκκλησίες και ταβερνάκια, ξεθωριασμένα αρχοντικά με το χαγιάτι και την αυλή που μοσχοβολάει βασιλικό και γαζία. Φτωχογειτονιές που σκαρφαλώνουνε, ίδια ασπρισμένοι περιστεριώνες πάνω στα βράχια.
Είναι η «Πλάκα η παλιά» που αντιστέκεται στον κοσμοπολιτισμό και στο χρόνο.
Μπορείς να περάσεις αλησμόνητη βραδιά, ανάλογα με την τσέπη και το προσωπικό σου γούστο. Μέσα σε ταβέρνες πολυτελείας, στο ημίφως ενός «νάιτ κλαμπ», ή αν είσαι αδιόρθωτος νοσταλγός του παλιού σε ένα από τα κουτουκάκια της.
Κάτω από την κληματαριά, με τους ήχους κάποιας κιθάρας παλιάς, με το τηγανισμένο μπακαλιαράκι μπροστά σου και την «μισή» της «Θεϊκής ξανθής» της ρετσίνας.
Διαβαίνοντας ύστερα τα στενορύμια της, ίσως νοιώσεις ακόμα μέσα στο σβήσιμο κάποιας παλιάς μελωδίας να ξεψυχάει μαζί μια ολόκληρη εποχή και να παραδίνει τη σκυτάλη της στο καινούργιο.
Από χαρακτικό του Γ. Φαρσακίδη
