Άντε να ξεφύγουμε λίγο από τον κορώνα … ιό και την τραγική κατάσταση της οικονομίας μας και να πάμε μια βολτίτσα πιο πίσω στην αρχαία Ελλάδα, τότε που η οικονομία της στηριζόταν στους δούλους και στους δουλοπάροικους. Γνωρίζατε ότι ο περίφημος ρήτορας Λυσίας για του οποίου τις ρητορικές ικανότητες διαβάζαμε κάποτε στο Γυμνάσιο, είχε μαζί με τον αδελφό του 120 δούλους; Ή ότι ο άλλος δεινός ρήτορας ο Δημοσθένης, εκείνος που ανησυχούσε ότι από την κάθοδο των Μακεδόνων κινδύνευε η Ελλάδα και φώναζε στους Αθηναίους: Ξυπνάτε ρε! Θα μας σκλαβώσουν οι Μακεδόνες, αυτός που δεν τα πήγαινε καλά με το «ρ», είχε 20 δούλους ξυλουργούς και 33 οπλοποιούς;
Στα μεταλλεία του Λαυρίου όμως υπήρχε εργολάβος που
είχε και 1000 δούλους!
Κάπως έτσι πορευόταν ο κόσμος εκείνη την εποχή, το καθεστώς της δουλείας ήταν απαραίτητο.
«Όλος ο αρχαίος πολιτισμός και όλα τα αρχαία μνημεία,
οι Παρθενώνες, οι Πυραμίδες, οι κήποι της Βαβυλώνας κλπ δεν θα υπήρχανε, αν δεν
υπήρχανε οι αμέτρητες χιλιάδες των σκλάβων που δουλεύανε στα λατομεία, στα
χωράφια, στα μεταλλεία, στα λιμάνια, στα εργαστήρια, στα τσιφλίκια, πότε
αλυσοδεμένοι και πότε κάτω από καμτσίκι των αφεντικών τους μέσα στο λιοπύρι,
στη βροχή, στον πάγο και στα βάλτα, για να μεγαλώσουν τον πλούτο των κυριάρχων
τους», μας λέει ο Γιάννης Κορδάτος στην
«ΙΣΤΟΡΙΑ της ΕΛΛΑΔΑΣ /τόμος 3 ο δουλοχτητικός χαρακτήρας της αρχαίας
κοινωνίας.
 |
| Κορινθιακή μελανόμορφη παράσταση σκλάβων που εργάζονταν σε ορυχείο. Χρονολογείται από τα τέλη του 7ου αιώνα. |
Αλλά και ο Ένγκελς στο Αντι -Ντύρινγκ ισχυρίζεται πως «Χωρίς τη δουλεία δεν θα υπήρχε ελληνικό κράτος, ελληνική τέχνη, ελληνική επιστήμη…»
Δούλους στις εποχές εκείνες αγόραζαν και είχαν εκτός
από τις κάθε είδους επιχειρήσεις, βιοτεχνίες κλπ, και τα νοικοκυριά. Μέχρι που
έφτασε κάποτε η οικονομία, παραγωγικές διαδικασίες κλπ να στηρίζονται στους
δούλους και οι πολίτες να μην εργάζονται, οπότε, καταλαβαίνετε τα επακόλουθα.
«Συμπερασματικά λοιπόν, λέει ο Κορδάτος, θα μπορούσαμε να πούμε πως σε έναν ορισμένο βαθμό η δουλεία βοήθησε να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις, μα ύστερα έγινε η ίδια εμπόδιο για την παραπέρα ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, κι έτσι έριξε τον αρχαίο κόσμο σε παρακμή».
