Οι Βιασμοί των γυναικών σε καιρό πολέμου, είναι τόσο
παλιά ιστορία όσο και ο πόλεμος. Είναι συνειδητή τακτική πολέμου, και
χρησιμοποιείται για πολλούς και διάφορους λόγους.
Πέρα από τους προφανείς, την ικανοποίηση δηλαδή των
ανδρών του αντίπαλου στρατοπέδου και την εκδίκηση, ο βιασμός χρησιμοποιείται
για να τρομοκρατήσει το θύμα που τον υφίσταται, να το προσβάλει, να το εξευτελίσει, να του σπάσει το ηθικό.
Ακόμα, για να προκαλέσει βίαιη μετεγκατάσταση
πολιτών ή και πληθυσμών ολόκληρων όπως έγινε στην Κύπρο με την εισβολή
Τουρκικών στρατευμάτων το 1974, στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη το 1992 – 1995 και
αλλού, αλλά και ως γενοκτονία όπως αποδείχτηκε στη Βοσνία.
Οι βιασμοί σήμερα κατατάσσονται ανάμεσα στα πιο ειδεχθή εγκλήματα, καθώς
προσβάλλουν το έννομο αγαθό της γενετήσιας ελευθερίας του ατόμου, ενώ
ταυτόχρονα προκαλούν ανυπολόγιστες ψυχοσωματικές συνέπειες πρωτίστως στο θύμα
και, δευτερευόντως, στα άτομα που αποτελούν το στενό συγγενικό του περιβάλλον,
και συνήθως στις πατριαρχικές κοινωνίες είναι λόγος εξοστρακισμού, που πολλές
φορές οδηγεί και σε αυτοκτονίες και άλλες καταστάσεις.
Το 1993 το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην
Γιουγκοσλαβία χαρακτήρισε τους βιασμούς που έγιναν στη διάρκεια του πολέμου,
κυρίως στη Βοσνία, ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που μαζί με τη σεξουαλική
εκμετάλλευση και βία, χρησιμοποιήθηκε για τη πραγματοποίηση της Γενοκτονίας (στη
Βοσνία.).
Είναι λίγο πολύ γνωστό πλέον ότι κατά το τέλος του
Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ένας μεγάλος αριθμός ίσως και εκατομμύρια Γερμανίδων
ηλικίας από 12 χρόνων έως και πάνω από 70, βιάστηκαν από τα Συμμαχικά
στρατεύματα, Αμερικανούς, Γάλλους, Βρετανούς, Νεοζηλανδούς, και τον Κόκκινο Στρατό.Να
σημειώσω εδώ για όσους πιθανόν το αγνοούν ότι, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που
ξεκίνησε το 1937 για την Ασία και το !939 για την Ευρώπη, έληξε το 1945 με την
πλήρη κατάρρευση των δυνάμεων
του Άξονα και την επικράτηση των
Συμμάχων, αφού είχε προκαλέσει ανυπολόγιστες ζημιές, και ανθρώπινα θύματα που
υπολογίστηκαν μεταξύ 60 και 80 εκατομμυρίων. Δυνάμεις του
Άξονα: Γερμανία, Ιταλία και Ιαπωνία. Συμμαχικές Δυνάμεις: Η Μεγάλη Βρετανία
επικεφαλής, Ην Πολιτείες, και Σοβιετική Ένωση.
Στα τέλη Απριλίου του 1945, 2.500.000 άνδρες του
Κόκκινου Στρατού με χιλιάδες άρματα μάχης και πυροβόλα, και 8.400 αεροσκάφη περικύκλωσαν το Βερολίνο που το υπεράσπιζε πανστρατιά γερμανικών
στρατευμάτων και επιστρατευμένων πολιτών, ανδρών γυναικών και παιδιών, όσων μπορούσαν
να κρατήσουν όπλο, αλλά και Σουηδοί, Νορβηγοί, Γάλλοι και Ισπανοί εθελοντές αντικομουνιστές
και υποστηρικτές του ναζισμού.. Το Βερολίνο ισοπεδώθηκε από τους βομβαρδισμούς,
κάθε σπίτι έγινε πεδίο μάχης και αντίστασης υπέρ βωμών και εστιών των Γερμανών,
αλλά, το βράδυ της 30ης Απριλίου η Σοβιετική σημαία κυμάτιζε στο Ράιχσταγκ, και
στις 2 Μαΐου η αντίσταση κάμφθηκε και η γερμανική πρωτεύουσα παραδόθηκε
(1). .Στις 8 Μαΐου υπογράφηκε η Συνθηκολόγηση της
Γερμανίας με τις Συμμαχικές Δυνάμεις,
ενώ η Ιαπωνία συνθηκολόγησε τρεις μήνες αργότερα, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945.
Είναι σίγουρο ότι μετά την κατάρρευση της Ναζιστικής
Γερμανίας εκατοντάδες χιλιάδες
Γερμανίδες, ίσως και εκατομμύρια βιάστηκαν από τα συμμαχικά στρατεύματα, με
τους περισσότερους βιασμούς να
αποδίδονται στους Σοβιετικούς στρατιώτες, αφού η προπαγάνδα υποστήριζε ότι η
πλειοψηφία των Γερμανίδων ποθούσε τους Αμερικάνους, και πηγαίναν από μόνες τους
στο κρεβάτι τους. Και επειδή οι βιασμοί στον πόλεμο εμπεριέχουν σε μεγάλο βαθμό
και το στοιχείο της εκδίκησης και της
ταπείνωσης του αντιπάλου, και χωρίς την παραμικρή πρόθεση να τους δικαιολογήσω,
να δεχθώ ότι ο Κόκκινος Στρατός είχε σοβαρούς λόγους να βγάλει όλο του το μίσος κατά των Γερμανίδων , αφού οι
Γερμανοί πέρα από το ότι είχαν αιματοκυλίσει τον κόσμο, είχαν προκαλέσει 20
εκατομμύρια νεκρούς στην τότε Σοβιετική Ένωση (Ρωσία) προκαλώντας παράλληλα
αμύθητες καταστροφές στη χώρα, ισοπεδώνοντας έξι εκατομμύρια σπίτια.
Πολλοί
σοβιετικοί στρατιώτες είχαν δει τις οικογένειές τους να δολοφονούνται από τους
ναζί, και πιστεύω πως ήταν τέτοιο το μίσος τους, που ούτε οι διαταγές του
Στάλιν, ούτε οι αξιωματικοί τους μπορούσαν να τους σταματήσουν. Οι Γερμανοί επί
πέντε χρόνια κατέστρεφαν την πατρίδα τους σκοτώνοντας αδιακρίτως αμάχους και
ανυπεράσπιστα γυναικόπαιδα, ο Σοβιετικός λαός υπέφερε όλα αυτά τα χρόνια, και
τώρα που είχαν μπει στο Βερολίνο πολεμώντας, γυναίκες άνδρες και παιδιά τους είχαν
αντιμετωπίσει με το όπλο στο χέρι σκοτώνοντας και τραυματίζοντας πολλούς μέχρι
να νικηθούν και να παραδοθούν, υπεραμυνόμενοι και των τρομερών εγκλημάτων που
είχαν κάνει στην ανθρωπότητα. Κάποιοι ισχυρίζονται ακόμα ότι τα Σοβιετικά αλλά
και τα Συμμαχικά στρατεύματα εξαγριώνονταν ακόμα περισσότερο όταν αντίκρυζαν
την ευημερία που επικρατούσε στη Γερμανία, και βγάζανε το μίσος και την οργή
τους βιάζοντας τις Γερμανίδες,
Πολύς κόσμος έπεσε από τα σύννεφα σχετικά με τους
Αμερικανούς στρατιώτες, γιατί στη συλλογική μνήμη ήσαν κάπως συμπαθητικοί, επικρατούσε
η εικόνα ότι ήσαν πιο πειθαρχημένοι και με άμεμπτη συμπεριφορά. Αυτή όμως την
εικόνα την αμφισβητεί η Γερμανίδα ιστορικός Μίριαμ Γκέρμπχαρντ, και ισχυρίζεται
ότι οι Αμερικανοί στρατιώτες μέχρι και το 1955 που η Γερμανία απόχτησε την
ανεξαρτησία της, βίασαν πολύ περισσότερες από 190.000 Γερμανίδες.
Υποστηρίζει μάλιστα η κυρία Γκέμπχαρντ ότι για πολύ
καιρό στην ιστορική έρευνα επικρατούσε η άποψη ότι οι ισχυρισμοί για βιασμούς
από τους Αμερικανούς στρατιώτες ήταν αβάσιμοι διότι η Γερμανίδες ήθελαν από
μόνες τους να πάνε στο κρεβάτι μαζί τους (2). Μερίδιο ευθύνης έχει βέβαια και η
προπαγάνδα που φρόντιζε να εξιδανικεύει
την εικόνα του Αμερικανού στρατιώτη.
Εκτιμάται ότι οι περισσότεροι βιασμοί από τους
Αμερικανούς γίνανε κατά τους μήνες αμέσως μετά την εισβολή των ΗΠΑ στη
ναζιστική Γερμανία, ενώ 10.000 περίπου Γερμανίδες πέθαναν εξ αιτίας των
αμβλώσεων που αναγκάστηκαν να κάνουν μετά τους βιασμούς.
Μετά τη λήξη του πολέμου το φαινόμενο συνεχίστηκε με
τη μορφή της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των πεινασμένων. Η κατάσταση των
τροφίμων στην κατεχόμενη Γερμανία ήταν αρχικά πολύ άσχημη, ενώ για τους
Αμερικανούς στρατιώτες, τρόφιμα, τσιγάρα, σοκολάτες, σαπούνι κλπ αφθονούσαν. Τα
τρόφιμα και τα τσιγάρα ήταν το νόμισμα της μαύρης αγοράς τότε, και επικρατούσε
η άποψη ότι ένα πακέτο τσιγάρα, μια πλάκα σαπούνι, μια σοκολάτα, από Αμερικανό
στρατιώτη, κάνανε το βιασμό αχρείαστο.
Στον απόηχο των σκανδάλων των βασανιστηρίων και
άλλων εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν, και συνεχίζουν, από Αμερικανούς στο
Ιράκ και το Αφγανιστάν, πολλοί ιστορικοί υιοθετούν μια πιο κριτική ματιά στην συμπεριφορά
του αμερικανικού στρατού κατά τη διάρκεια των ημερών πριν και μετά το τέλος του
Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Γερμανία. Μελέτες των τελευταίων ετών έχουν ρίξει φως
σε περιστατικά που αφορούν λεηλασίες σε εκκλησίες, δολοφονίες Ιταλών αμάχων και
Γερμανών αιχμαλώτων πολέμου, βιασμούς γυναικών, όλα από τους Αμερικανούς ακόμη
και καθώς προχωρούσαν σε όλη τη Γαλλία. Ομαδικοί βιασμοί έγιναν από Αμερικανούς στρατιώτες
και κατά την απόβαση στη Νορμανδία.
Δεν έλειψαν φυσικά βιασμοί και σεξουαλικές
κακοποιήσεις γυναικών στην κατεχόμενη
Γερμανία και από τους Βρετανούς, υποστηρίζεται μάλιστα ότι πολλοί πρώην
αιχμάλωτοι των Ναζί κακοποιούσαν τις Γερμανίδες για εκδίκηση. Βιασμούς έκαναν
και Πολωνοί, Γάλλοι, Γιουγκοσλάβοι και άλλοι (3), Σύμφωνα με τον Αμερικανό ιστορικό Νόρμαν Νέιμαρκ, οι
βιασμοί δεν είχαν στόχο τη σεξουαλική ικανοποίηση των στρατιωτών, αλλά την
ταπείνωση του εχθρού. Για τους καταπονημένους στρατιώτες που είχαν δει τις
οικογένειές τους να δολοφονούνται από τους Ναζί στρατιώτες, ο βιασμός των Γερμανίδων
ήταν η απόλυτη εκδίκηση (4). Ήθελαν να τιμωρήσουν και να εξουθενώσουν το λαό
που πολεμούσαν τόσα χρόνια.
Κατά τους τελευταίους μήνες του πολέμου αλλά και
κατά τα αμέσως επόμενα χρόνια, πέρα από τους βιασμούς διαπράχθηκαν μαζικά εγκλήματα από τις
κατοχικές δυνάμεις κατά των Γερμανών, ανδρών γυναικών και παιδιών. Από 2 έως 6
εκατομμύρια Γερμανών εκτιμάται ότι πέθαναν από τις κακουχίες, την πείνα και το
κρύο, κατά τη διάρκεια των εκτοπίσεων, από τον Οκτώβριο του 1946 έως τον
Σεπτέμβριο του 1950 (5).
Αναμφίβολα, όμως, τα πρωτεία της φρίκης πρέπει να
αποδοθούν στη ναζιστική Γερμανία: τα στρατόπεδα εξόντωσης, οι θάλαμοι αερίων
και τα κρεματόρια, τα φρικιαστικά πειράματα των ναζί «γιατρών του θανάτου» σε
αιχμαλώτους, τα βασανιστήρια και οι μαζικές εκτελέσεις αμάχων ως αντίποινα όπως
έγινε και στη χώρα μας που δολοφονήσανε τους κατοίκους πολλών χωριών, αλλά και
η η γενοκτονία των Εβραίων, θα αποτελούν για πάντα σύμβολα του απόλυτου
εγκλήματος σε βάρος του ανθρώπου.
Να θυμίσω επίσης, ότι και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο
(1914 – 1918) με τα 9 περίπου εκατομμύρια θύματα των ενόπλων και τα 13.5
εκατομμύρια αμάχων, οι Γερμανοί τον είχαν προκαλέσει.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τα παιδιά του πολέμου
που γεννήθηκαν από πατέρες Γερμανούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Β΄
Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μητέρες έτειναν να κρύβουν τέτοιες εγκυμοσύνες λόγω
φόβου για κοινωνική απομόνωση κλπ. Οι χαμηλότερες εκτιμήσεις κυμαίνονται στις
εκατοντάδες χιλιάδες, ενώ οι ανώτερες εκτιμήσεις είναι πολύ αυξημένες, σε
εκατομμύρια. παιδιά του πολέμου (6) . Μόνο για το Ανατολικό Μέτωπο, οι
υπολογισμοί ξεκινούν από το εκατομμύριο και πάνω. Παιδιά επίσης γεννήθηκαν στα
πλαίσια ειδικών προγραμμάτων των Γερμανών σε διάφορες χώρες όπως, 10.000 έως
12.000 στη Νορβηγία, 6000 έως 8.000 στη Δανία, 10.000 έως 50.000 στην Ολλανδία,
75.000 έως 200.000 στη Γαλλία κλπ.
Λίγο μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου οι
Αμερικανοί πιάσανε δουλειά (το 1950 ξεκίνησε ο πόλεμος) στην Κορέα, όπου, με
την υποταγή των γυναικών σε σεξουαλική εκμετάλλευση γύρω από τις στρατιωτικές
τους βάσεις, ανέδειξαν τη στρατιωτικοποιημένη πορνεία σε επιστήμη. Από τις
σκλάβες του σεξ των Ιαπώνων μέχρι τις κοπέλες που πωλούσαν στους Αμερικανούς
στρατιώτες, στις «ειδικές παρηγορητικές μονάδες γυναικών» για Νοτιοκορεάτες
στρατιώτες, και «σταθμούς παρηγοριάς για στρατεύματα του ΟΗΕ ( το 1952 είχαμε
στείλει κι εμείς στρατό να πολεμήσει τους Κορεάτες, τρομάρα μας) υπό την ηγεσία
των ΗΠΑ. (7).
Στον πόλεμο της Κορέας και του Βιετνάμ υπολογίζεται
ότι γεννήθηκαν πάνω από 100.000 παιδιά από πατέρες Αμερικανούς στρατιώτες.
Τον Απρίλιο
του 2004 κάνανε το γύρο του κόσμου σοκαριστικές φωτογραφίες με γυμνούς
Ιρακινούς κρατούμενους να γίνονται αντικείμενο χλευασμού και σεξουαλικών
βασανιστηρίων από άνδρες των Αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ. Η εφημερίδα Ντέιλι
Τέλεγκραφ προανήγγειλε τη δημοσίευση 2.000 φωτογραφιών που έδειχναν βιασμούς,
σοδομισμούς και άλλα σεξουαλικά
βασανιστήρια ανδρών και γυναικών κρατούμενων, τον απόλυτο εξευτελισμό του
ανθρώπινου είδους, η τότε αμερικανική κυβέρνηση – Ομπάμα – όμως, απαγόρευσε τη δημοσίευσή
τους. Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι
φωτογραφίες αφορούν 400 υποθέσεις βασανιστηρίων την περίοδο 2001 – 2005 στο
Αμπού Γκραΐμπ, 10 χιλιόμετρα έξω από τη Βαγδάτη και σε άλλες φυλακές.
Μία
φωτογραφία απεικονίζει τον βιασμό κρατουμένης από Αμερικανό στρατιώτη, ενώ άλλη
δείχνει μεταφραστή των φυλακών να βιάζει κρατούμενο.
 |
| Βιασμός κρατούμενης |
|
Από τα
στοιχεία που βγήκαν στο φως φάνηκε ότι τα βασανιστήρια στο Αμπού
Γκράιμπ ήταν μέρος ενός ευρύτερου προτύπου βίαιης μεταχείρισης σε αμερικανικά
κέντρα κράτησης στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στο Ιράκ, στο
Αφγανιστάν και στον Κόλπο του Γκουαντάναμο (8).
Κατά την εισβολή των
Τούρκων στην Κύπρο το 1974 βιάστηκαν γυναίκες και παιδιά από 12 έως πάνω από 70 ετών, ακόμα και σε μαζικούς
χώρους που είχαν δημιουργήσει οι Τούρκοι σε ορισμένα χωριά. Εκατοντάδες
γυναίκες που κακοποιήθηκαν βάναυσα στα χέρια Τούρκων στρατιωτών έμειναν έγκυες.
Μαζικές εκτρώσεις πραγματοποιήθηκαν στο νησί κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1974,
και μάλιστα χρειάστηκε να ψηφιστεί ειδικός νόμος για να επιτραπεί στους
γιατρούς να τις κάνουν. Σε 700 – 800 υπολογίζονται οι Ελληνοκύπριες που
βιάστηκαν από τους Τούρκους στο διάστημα των δύο περίπου μηνών ώσπου να
ομαλοποιηθεί η κατάσταση, αλλά το θέμα είναι ταμπού για την Κυπριακή κοινωνία
και δεν επέτρεψε τη δημοσιοποίησή του.
Οι βιασμοί
χρησιμοποιήθηκαν από τους Τούρκους ως όπλο, για να τρομοκρατήσουν τους
Ελληνοκύπριους, να τους εξευτελίσουν καθώς είναι μικρές οι κοινωνίες, να τους
προσβάλουν, να σπάσουν το ηθικό τους και να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τον
τόπο τους. Μέχρι και σήμερα εν έτει 2023 ελάχιστες γυναίκες έχουν μιλήσει.
Σαράντα χρόνια μετά, το 2015, η βουλεύτρια του ΑΚΕΛ Σκεύη Κουκουμά έφερε το θέμα στην Κυπριακή
Βουλή ζητώντας να εγκριθεί οικονομική βοήθεια στις γυναίκες που κακοποιήθηκαν
σεξουαλικά κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, αλλά αυτές οι γυναίκες
αρνούνται ακόμα να μιλήσουν, γιατί αν παραδεχτούν ότι βιάστηκαν θα τις
αποκηρύξει και θα τις εξοστρακίσει η ίδια η οικογένειά τους, η τοπική, και
ολόκληρη η Κυπριακή κοινωνία.
Πέρα από τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστησαν
αυτές οι γυναίκες, οι Τούρκοι τις σημαδεύανε και μια στάμπα στο πόδι. Και
μπορεί με τον καιρό οι στάμπες να εξαφανίστηκαν, οι γυναίκες όμως έμειναν με το
στίγμα της ατιμασμένης. Σύζυγοι χώρισαν τις γυναίκες τους όταν έμαθαν ότι
βιάστηκαν, οικογένειες εγκατέλειψαν τις κόρες τους. Κανείς δεν ήθελε να
παντρευτεί ένα θύμα βιασμού, επειδή ήταν “χαλασμένη”. Μαρτυρείται, επίσης,
περίπτωση που ιερέας απαγόρευσε σε γυναίκα -θύμα βιασμού να προσκυνήσει την
εκκλησία, γιατί ήταν βρώμικη (9),Μην
ξεχνάμε πως πέρα από τους βιασμούς παιδιών και γυναικών υπάρχει και το θέμα των
1600 αγνοουμένων Ελληνοκυπρίων για τους οποίους οι Τούρκοι δηλώνουν … άγνοια.
Ποιος ξέρει τι βασανιστήρια θα υπέστησαν στα χέρια τους.Κι
επειδή σε έναν πόλεμο θηριωδίες δεν διαπράττονται μόνο από το ένα στρατόπεδο,
να πούμε εδώ ότι βιασμούς Τουρκοκυπρίων γυναικών ελάχιστες όμως, έκαναν και οι
Ελληνοκύπριοι. Στη Βοσνία – 1992 έως 1995 - οι βιασμοί χρησιμοποιήθηκαν από τους Σέρβους
ως όπλο εθνοκάθαρσης κυρίως, και δευτερευόντως για τη διασκέδαση των στρατιωτών, τον εξευτελισμό και την κατατρομοκράτηση του
Μουσουλμανικού πληθυσμού. Οι γυναίκες βιάζονταν στα σπίτια τους μπροστά στις
οικογένειές τους, βιάζονταν στους δρόμους και στις πλατείες, ομαδικά ή κατά
μόνας. Βιάζονταν σε ειδικά στρατόπεδα βιασμών τα rape camps όπου
εφαρμοζόταν η αναγκαστική εγκυμοσύνη, και κρατούνταν εκεί για να μην μπορέσουν
να διακόψουν την κύηση. Σκοπός αυτής της τακτικής, να γεννηθούν παιδιά Σέρβων,
διαφορετικής δηλαδή εθνικότητας από τις Μουσουλμάνες μανάδες τους, και να
αλλοιώσουν τον πληθυσμό.
Για την αναγκαστική σεξουαλική δουλεία των γυναικών
χρησιμοποίησαν και ξενοδοχεία, σπίτια ιδιωτών κλπ που τις κρατούσαν αιχμάλωτες και τις βίαζαν
κατά τα κέφια τους.Υπήρξε
και μια άλλη κατηγορία βιασμών, όπου γυναίκες υποχρεώθηκαν να διασκεδάζου στρατεύματα σε πρόχειρα πορνεία,
και οι περισσότερες από αυτές σκοτώθηκαν. Όλοι αυτοί που οργάνωναν και έκαναν αυτά τα
εγκλήματα ήσαν υπερπατριώτες εθνικιστές, μέλη των ενόπλων δυνάμεων, της
Αστυνομίας, και παρακρατικοί.Σε 20.000 έως 60.000 υπολογίζονται οι γυναίκες που
βιάστηκαν, και πάνω από 3.000 οι άνδρες και τα παιδιά. (10). Πολλοί άνδρες,
εκτός από τους επανειλημμένους βιασμούς υπέστησαν και ακρωτηριασμούς,
ευνουχισμούς, περιτομές κλπ.Υπολογίζεται γενικά ότι, για κάθε διαπιστωμένο
βιασμό αντιστοιχούν 15 έως 20 ακόμα.
Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην
Γιουγκοσλαβία καταδίκασε το βιασμό και τη σεξουαλική κακοποίηση ως έγκλημα κατά
της ανθρωπότητας, και κάποιοι από αυτούς τους βιαστές καταδικάστηκαν σε ισόβια,
ενώ πολλοί κυκλοφορούν ελεύθεροι σήμερα ως ευυπόληπτοι πολίτες και αξιοσέβαστα
στελέχη της κοινωνίας, αρκετοί μάλιστα στις ίδιες κοινότητες με τα θύματά τους.
Το Κονγκό θεωρείται από τον Οργανισμό των Ηνωμένων
Εθνών ως η πρωτεύουσα της βίας σε ολόκληρο τον κόσμο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο
ΟΗΕ, τουλάχιστον 200.000 γυναίκες και παιδιά από το Κονγκό έχουν βιαστεί κατά
τη διάρκεια των εχθροπραξιών, την ώρα που οι εκτιμήσεις για το νότιο Σουδάν
φτάνουν τους χιλιάδες (11). Από το 1997, τουλάχιστον, ο βιασμός στο Κονγκό έγινε
όχι απλώς όπλο άσκησης βίας αλλά επιδημία, ακόμα και κουλτούρα. Μόνο το
2008-2009 καταγράφηκαν περίπου 30.000 βιασμοί, ενώ μόνο στα τέλη Ιουλίου του
2010 καταμετρήθηκαν 240 βιασμοί ανδρών, γυναικών και παιδιών, ακόμα και μωρών
ηλικίας λίγων μηνών (12).
Δείτε τη μαρτυρία ενός πολίτη της Ουγκάντα: «Κατά τη
διάρκεια της διαφυγής του από τον εμφύλιο πόλεμο στο γειτονικό Κονγκό, είχε
χάσει τη σύζυγό του και συνελήφθη από αντάρτες. Οι απαγωγείς του τον βίαζαν
τρεις φορές την ημέρα, κάθε μέρα, για τρία χρόνια. Και δεν ήταν ο μόνος.
Εκείνος παρακολουθούσε, καθώς άρπαζαν και βίαζαν τον ένα άντρα μετά τον άλλο.
Οι πληγές κάποιου ήταν τόσο ακραίες, που πέθανε στο κελί, μπροστά στα μάτια του». Πολλές φορές και σε πολλές περιπτώσεις στους
βιασμούς χρησιμοποιούσαν τα όπλα τους, ξύλα και άλλα αντικείμενα, προκειμένου
να πληγώσουν ή να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στα θύματα.
Βιασμούς είχαμε και στη χώρα μας κατά τη διάρκεια
του Εμφύλιου από το 1946 – 1949, αλλά και στα κατοπινά χρόνια που εξακολουθούσε
το κυνήγι των νικημένων με φυλακίσεις, στρατοδικεία, εκτελέσεις κλπ Στα χρόνια εκείνα ο χωροφύλακας ήταν
παντοδύναμος και ανεξέλεγκτος, όπως επίσης και ο παρακρατικός. Ένα κα(ω)λόπαιδο
από κάποια παρακρατική οργάνωση με ένα μπιστόλι στο ζωνάρι, ασκούσε εξουσία που δεν υπαγόταν σε κανέναν
έλεγχο. Εύκολα μπορούσαν να πάρουν για «ανάκριση» τη μάνα,
την αδελφή ή τη γυναίκα ενός αντάρτη ή ενός διωκόμενου και να την βιάσουν,
βέβαιοι ότι η γυναίκα που υφίστατο τον βιασμό δεν επρόκειτο να μιλήσει. Αν
τολμούσε να μαρτυρήσει ότι την βίασαν, όλη η ντροπή της οικογένειας και της
κοινότητας θα έπεφτε επάνω της,
Αυτομάτως θα την θεωρούσαν ατιμασμένη, βρώμικη, «χαλασμένη», πουτάνα, ανήθικη. Θα έπρεπε να βρει τρύπα και να θαφτεί μόνη της,
όσο πιο βαθιά μπορούσε, να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Βιάζονταν αντάρτισσες πολλές φορές που
έπεφταν στα χέρια του αντιπάλου, βιάζονταν αγωνιστές στις μαρτυρικές ανακρίσεις
στα μπουντρούμια που τους ισοπεδώνανε.
Για να τους εξευτελίσουν, να τους
αφαιρέσουν την ανδρική τους υπόσταση, πολλές φορές για να τους καταστήσουν
ανίκανους. Αλλά, αυτά όλα ήσαν ταμπού, ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκαν. Για να πάρετε
μια ιδέα εκείνης της εποχής, θα σας
διηγηθώ όσο πιο σύντομα μπορώ, για το βιασμό της Παναγιώτας Γιαννακούρα από του
Βάγγου Αρκαδίας κοντά στη Μεγαλόπολη, αδελφής του ανταρτοκαπετάνιου τότε
Δημήτρη Γιαννακούρα ή Πέρδικα, που αργότερα εξελίχθηκε σε ταγματάρχη του
Δημοκρατικού Στρατού. Μια ημέρα του φθινόπωρου του 1946 πέρασαν από του
Βάγγου κάποιοι χωροφύλακες, και ένας από αυτούς
ο Π. Δαρβίρης που του γυάλισε η Παναγιώτα, την πήρε για «ανάκριση» στο
σταθμό χωροφυλακής Ασέας. Ανάκριση δηλαδή σχετικά με τον αντάρτη αδελφό της που
βρισκόταν στο βουνό. Το βράδυ ο Δαρβίρης βίασε την Παναγιώτα γλεντώντας την
ολόκληρη τη νύχτα, και το πρωί την άφησε να φύγει για το χωριό της. Σκληρό
καρύδι η Παναγιώτα, μόλις έμεινε ελεύθερη έφυγε για το βουνό. (13). Περιπλανήθηκε
στο Μαίναλο μέχρι που βρήκε τον αδελφό της και, το και το. Ο Πέρδικας που είχε
κάποιες ιδιαίτερες ευαισθησίες γύρω από την απόδοση δικαιοσύνης και τον σεβασμό
της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την έστησε
μια μέρα με μια ομάδα αντάρτες, και
εξουδετερώσανε χωρίς μάχη τους 5 – 6 χωροφύλακες της Ασέας.
 |
Οι αδελφές του Πέρδικα Παναγιώτα και Γιαννούλα
|
Πήραν τα όπλα και
τις στολές τους, και όσα εφόδια είχε ο σταθμός (οι αντάρτες δεν διέθεταν
Επιμελητεία, βολεύονταν με τα εφόδια που λαφυραγωγούσαν από τον αντίπαλο), και τους
άφησαν ελεύθερους, εκτός από τον Δαρβίρη που τον πήραν μαζί τους, Στο δρόμο,
τον ρώτησε ο Πέρδικας να του πει το όνομά του, και όταν εκείνος του το είπε,
«έλα ‘δω ρε γαμπρέ» του λέει, «για σένα
ψάχνω». Τον φίλησε, μετά τον έγειρε πάνω
στο γόνατό του και τον έσφαξε σαν κατσίκι. Είναι η μία εκδοχή. Μια άλλη μαρτυρία λέει ότι ο Δαρβίρης που είχε
βιάσει κι άλλες κοπέλες στην περιοχή, είχε πάρει και τις δυο αδελφές του Πέρδικα η άλλη η Γιαννούλα
ήταν αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης - και στο δρόμο για την Ασέα, καθώς στην
ακίδα του όπλου του είχε εφαρμόσει μια αγκάθα, τίς «κένταγε» συνεχώς στα
οπίσθια σαν να ήσαν αγελάδες. Τις βίασε, κλπ κλπ (14).
Η Παναγιώτα που εξελίχθηκε
σε μια από τις πρώτες αντάρτισσες του Αρχηγείου Μαινάλου του Δ Σ Ε, σκοτώθηκε
στη μάχη της Ζαχάρως τον Οχτώβρη του 1948, και η μεγαλύτερη η Γιαννούλα σκοτώθηκε
την Άνοιξη της επόμενης χρονιάς.
Τέλος, βιασμοί και εγκλήματα κατά γυναικών παιδιών
και ανδρών, κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, γίνονταν, και γίνονται ακόμα
όπου υπάρχουν ένοπλες συρράξεις, και εμφύλιοι
πόλεμοι όπως Αιθιοπία, Ουκρανία, και αλλού σήμερα, και ο καθένας μπορεί να τα
ρίχνει στον αντίπαλο.
Πηγές: 1 mixanitouxronou
2 https://tvxs.gr/news/ https istoria/
3
https://el.wikipedia.org/
4
mixanitouxronou
5
https://tvxs.gr/news/istoria/b
6 https://el.wikipedia.org/
7 htttps://olafaq.gr/outlook/world/sexoyalikis-ekmetalleysis
8 https://el.wikipedia.
9 ”.https://www.voria.gr/article/kipros
10 ttps://powerpolitics.eu/ο-βιασμός-ως-πολιτική-πρακτική
11 https://www.huffingtonpost.gr/entry/viasmoi-ena.
12.
https://rema.gr/the-rape-of-men
13 Ο
ΠΕΡΔΙΚΑΣ ΓΡΗΓ ΚΡΙΜΠΑ
14 ΑΝΤΑΡΤΗΣ
ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΜΩΡΗΑ. ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΒΩΛΟΣ.
