Αφού η πολιτεία εδώ και δεκαετίες έχει βαλθεί να ερημώσει
την ύπαιθρο, είναι πολύ φυσικό και το χωριό μας να ακολουθεί την κοινή μοίρα
της ερήμωσης και της εγκατάλειψης, και σήμερα 24 του Μάη δυο ημέρες πριν από
τις αυτοδιοικητικές εκλογές, Ευρωεκλογές κλπ μόνο 5 σπίτια να είναι ανοιχτά με
7 όλους κι όλους κατοίκους.
Παρόλη όμως την ερημιά και την εγκατάλειψη, το ενδιαφέρον
των Ψαραίων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι έντονο, με δυο συμπατριώτες
μας να διεκδικούν την θέση του προέδρου της κοινότητας (;) των οποίων τις καλές
και ειλικρινείς προθέσεις όπως επίσης
και τα όποια οράματά τους για τα προβλήματα του χωριού κανείς δεν αμφισβητεί.
Το ζητούμενο για εμάς όμως όπως και για όλα τα χωριά πιστεύω, είναι, ο πρόεδρος
που θα εκπροσωπεί το χωριό μας να έχει όσο το δυνατόν περισσότερη παρουσία στο
χωριό και στο Δήμο για την παρακολούθηση και αντιμετώπιση των προβλημάτων, και
να μην είναι κάποιος αλεξιπτωτιστής από την πρωτεύουσα ή άλλο σημείο της χώρας
όπως πολλά παραδείγματα υπάρχουν, που να παρουσιάζεται μόνο κάθε πρώτη του μήνα
στο δημ. ταμείο για να εισπράξει τον μισθό του.
Από ‘κει και πέρα όμως είναι γνωστό πλέον ότι η προώθηση και
λύση των προβλημάτων πέρα από τις καλές προθέσεις των τοπικών προέδρων περνάει
από πολλές δικλείδες ασφαλείας και εξαρτάται από πολλούς άλλους παράγοντες όπως
των Δημάρχων και των Δημοτικών τους Συμβούλων, της Περιφέρειας, και της
βούλησης της κεντρικής Κυβέρνησης της χώρας που με την σειρά της δίνει
λογαριασμό αλλά και παίρνει εντολές και οδηγίες από εκτός της χώρας ευρισκόμενα
κέντρα, Θεσμούς, Δανειστές, κλπ.
Για την αντικατάσταση τού από αμιαντοσωλήνες δικτύου
ύδρευσης του χωριού μας π.χ. πολλοί τοπικοί πρόεδροι αλλά και Δήμαρχοι επί
δεκαετίες ενδιαφέρθηκαν αλλά ακόμα δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί.
Παρόλα τούτα πιστεύω πως ο τοπικός άρχοντας με λίγη καλή
διάθεση, όρεξη και επιμονή πέρα από το συνεχές ενδιαφέρον του για το νερό και
τις λάμπες στο χωριό μπορεί να κάνει πράγματα που να βελτιώνουν την εμφάνιση
και την διατήρησή του, αλλά και τη ζωή των όποιων ακόμα κατοίκων του να κάνει
καλύτερη. Για τον καθαρισμό των δρόμων π.χ. το καλοκαίρι από την άγρια βλάστηση
που κλείνει την ορατότητα και υπάρχει και ο κίνδυνος ατυχήματος αλλά και
πυρκαγιάς κατά τους μήνες Μάιο Ιούνιο Ιούλιο και Αύγουστο, ο Δήμος στέλνει συνεργείο με χορτοκοπτικό στο τέλος του
καλοκαιριού τον Αύγουστο όταν η βλάστηση έχει ξεραθεί. Ο πρόεδρος όμως του
χωριού θα μπορούσε αν ενδιαφερόταν να βάλει έναν εργάτη που σε 2 ημέρες και με
δαπάνη 100 – 120 ευρώ να καθάριζε τους δρόμους από τη βλάστηση, και τα χρήματα
να τα βάλουμε έστω όσοι είμαστε στο χωριό, ρεφενέ. Δυο φορές κατά τη διάρκεια
του καλοκαιριού αν γίνεται αυτό οι δρόμοι θα είναι καθαροί. Ακόμα, δεν θα
στοίχιζε τίποτε στον πρόεδρο – είναι άλλωστε υποχρέωσή του - αν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ενημέρωνε
και υπενθύμιζε στους Ψαραίους που έχουν κλειστά τα σπίτια τους τα αυτονόητα, να
καθαρίζουν δηλαδή τα οικόπεδά τους από την άγρια βλάστηση για να αποφεύγεται ο κίνδυνος
πυρκαγιάς.
Ένας άλλος τομέας στον οποίο πρέπει να δραστηριοποιηθεί ο
πρόεδρος για την διατήρηση του χωριού, την καλυτέρευση της ζωής των όποιων κατοίκων
υπάρχουν ακόμα, την ανάδειξη και διατήρηση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς και
της ταυτότητάς του, είναι ανάδειξη κάποιων πολιτισμικών στοιχείων όπως η βρύση
Μπουσμπούνα που κάποτε στήνονταν στη σειρά οι γυναίκες για να γιομίσουνε τα
βαρέλια τους και χτυπούσε εκεί ο σφυγμός του χωριού. Να καθαριστεί ο περιβάλλον
χώρος μέχρι το πηγάδι που ποτίζαμε τα
ζωντανά εκείνα τα χρόνια αλλά και να αναδειχτεί η Μπουσμπούνα. Χρειάζεται
αγώνας και πολλή προσπάθεια – ακόμα και παραστάσεις Ψαραίων σε διάφορους φορείς
- για να πετύχει ο πρόεδρος την έγκριση κάποιων
κονδυλίων από τον Δήμο για τέτοιου είδους έργα , αλλά αν θέλουμε να διατηρηθεί
το χωριό θα πρέπει να συνδράμουμε και εμείς οι Ψαραίοι.
Μιλώντας για την πολιτισμική μας κληρονομιά και την
ταυτότητα του χωριού θα μπορούσα να αναφερθώ – κάτι που το φωνάζω και το
δημοσιεύω δεκαετίες τώρα – και στην ίδρυση λαογραφικού μουσείου στο χτίριο του
σχολείου, αλλά την ιδέα την έχουν πολεμήσει οι εκάστοτε ιθύνοντες του σωματείου
των Ψαραίων με τον ισχυρισμό ότι οι όποιες πολιτισμικές εκδηλώσεις μπορούν να
γίνονται στον Ξενώνα. Δεν ενδιαφέρθηκαν όμως ή και πολέμησαν την ιδέα και οι
πάρεδροι της κοινότητας από το 2000 που βρίσκομαι στο χωριό και εντεύθεν.
Η δική μου πρόταση ήταν και είναι να κάνουμε το σχολείο
στέκι του χωριού προσβάσιμο στους κατοίκους του αλλά και δικό τους, εντευκτήριο
αλλά και λαογραφικό μουσείο, όπου θα μπορούν να φτιάχνουν μόνοι τους τον καφέ
τους οι επισκέπτες που θέλουν να περάσουν λίγη ώρα εκεί, να παίξουν χαρτιά ,
τάβλι ή σκάκι, να κάνουμε δανειστική βιβλιοθήκη αλλά και έκθεση στους τοίχους
παλιών φωτογραφιών, εργαλείων παλαιότερων εποχών, οικιακών σκευών κτλπ. Ένα στέκι
δικό τους, καταδικό τους των Ψαραίων που να μην χρειάζεται κανείς κανενός την άδεια
να πάει εκεί μόνος ή με την συντροφιά του. Εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι ο
Ξενώνας δεν ενδείκνυται για τέτοιου είδους δραστηριότητες καθώς δεν είναι
προσβάσιμος στους Ψαραίους χωρίς την παρουσία ή την έγκριση του σωματείου, και
το πιο πιθανόν είναι να ενοικιαστεί κάποτε σε κάναν επιχειρηματία οπότε ούτε το
σωματείο θα μπορεί να κάνει εκεί τις εκδηλώσεις του. Τέλος, να ευχηθώ καλή
επιτυχία στους δυο υποψηφίους για την θέση του προέδρου.
Υ.Γ. Με την ευκαιρία της κουβέντας αυτής περί τα αυτοδιοικητικά,
θα ήθελα να παρατηρήσω ότι ο επί σειρά τετραετιών πρώην πρόεδρος της κοινότητας
Νίκος Ζαφειρόπουλος κατά γενική ομολογία στήριξε το χωριό στα δύσκολα χρόνια κάνοντας αφιλοκερδώς μικροεξυπηρετήσεις στους κατοίκους
του πότε σπεύδοντας να αλλάξει μια καμένη λάμπα σε κάποιο σπίτι, πότε να αλλάξει
μια βρύση ή να κολλήσει μια σωλήνα του νερού που έτρεχε, πότε να τους κάνει κάποια
ψώνια ή να τους φέρει φάρμακα από τη Δημητσάνα αφού εκείνα τα χρόνια μόνο εκείνος
κυκλοφορούσε με αυτοκίνητο. Και για αυτή του την προσφορά που με τίποτα δεν αποζημιώνεται,
οι Ψαραίοι θα έπρεπε ήδη να τον έχουν τιμήσει με μια ειδική εκδήλωση.
