Η Λήδα και ο κύκνος.

Γνωστός με διάφορες εκδοχές ο μύθος του Δία που ερωτεύτηκε τη Λήδα σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης Τυνδάρεω.
Επειδή η Λήδα δεν συναινούσε στις ερωτικές του διαθέσεις, για να την καταφέρει ο παμπόνηρος Δίας μεταμορφώθηκε σε κύκνο με αποτέλεσμα να ξυπνήσει κάποια στιγμή η Αρχόντισσα από την ερεθιστική ανάσα ενός πάλλευκου τεράστιου κύκνου που την κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά του.

Ο επικρατέστερος μύθος λέει πως ο Δίας είδε τη Λήδα στον Ταΰγετο και την ερωτεύτηκε.
Την πλησιάζει λοιπόν και της τα «ρίχνει»:
-Ξέρετε Μεγαλειοτάτη, εγώ έχω καλές προθέσεις για Σας, και άλλα τέτοια που όμως δεν συγκινούν τη Λήδα που όπως κάθε σοβαρή κυρία τον αποπαίρνει!
-Για ποια με περάσατε κύριε, του λέει και του δείχνει την έξοδο του παλατιού γυρνώντας του την πλάτη.
Λούζεται την πρώτη κρυάδα ο Δίας αλλά επειδή κατά τη… μυθολογία καμία κυρία δεν κατάφερε να του αντισταθεί, κάθεται και ξύνει τα … γένια του για να κατεβάσει ιδέες και να μπορέσει να καμακώσει την ωραία βασίλισσα. Του κατεβαίνει λοιπόν η φαεινή ιδέα να ζητήσει τη βοήθεια της Αφροδίτης της θεάς της Ομορφιάς και του Έρωτα που τυχαίνει να είναι κόρη του και τρέχει σ’ εκείνη.
-Ρε Αφροδιτάκι, της λέει, το γκομενάκι μου το παίζει σκληρή και δεν μου στέκεται, τι διάβολο θα κάνω με δαύτην;
- Αμάν ρε Πατέρα, αναφωνεί η Αφροδίτη, δεν θα σοβαρευτείς ποτέ εσύ; Τέλοσπάντων, για να ιδούμε τι θα κάνουμε.
Θεά του Έρωτα η Αφροδίτη, κωλοπετσωμένη γύρω από τέτοια προβλήματα βρίσκει αμέσως τη λύση.
-Τήρα να ιδείς τι θα κάνουμε, του λέει, και του εξηγεί το σχέδιό της.
Σύμφωνα λοιπόν με το σχέδιο της Αφροδίτης της θεάς της Ομορφιάς και του Έρωτα, και πάντα κατά τη Μυθολογία, μεταμορφώνει η κυρία ( συγνώμη, η θεά) το Δία σε κύκνο, παίρνει κι εκείνη τη μορφή γερακιού, κι αρχίζει το γεράκι να κυνηγάει (τάχα) τον κύκνο! Μπροστά λοιπόν ο κατάλευκος και «τρομαγμένος» κύκνος και πίσω το αγριεμένο γεράκι πάνω στις πλαγιές του Ταΰγετου, εδώ σ’ έχω, εκεί σ’ έχω, και φθάνουν να πετούν πάνω από το παλάτι του Τυνδάρεω! Βλέπει η σπλαχνική βασίλισσα τον τρομαγμένο κύκνο που τρέμει το φυλλοκάρδι του, κι αισθάνεται συμπόνια και διάθεση να τον προστατέψει! Ανοίγει την αγκαλά της κλείνοντας το πουλί μέσα στους κόλπους της, και λίγο αργότερα από αυτήν την ένωση γεννήθηκαν δυο αυγά. Από το ένα γεννήθηκαν ο Πολυδεύκης και η Ελένη - τα παιδιά του Δία, και από το άλλο ο Κάστωρ και η Κλυταιμνήστρα, τα παιδιά του Τυνδάρεω.


Αυτόν το μύθο προσπάθησα στα νιάτα μου να χαράξω πάνω στο ξύλο δανειζόμενος το σκίτσο κάποιου αρχαίου καλλιτέχνη. Τέλοσπάντων, ατζαμής εγώ, το ξύλο ακατάλληλο για ξυλογλυπτική _ Ιρόκο απομεινάρι από κάποιο πάγκο που έφτιαχνα στο σπίτι μου - μήπως είχα και χρήματα εκείνη την εποχή να αγοράσω το κατάλληλο ξύλο; Και βγήκε αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία.


Υ.Γ. 
Μεταξύ μας τώρα, το πρόβλημα με τα εξωσυζυγικά γκαστρώματα οι αρχαίοι ημών πρόγονοι το είχαν αναγάγει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα κάποιος θεός είχε χώσει την … ουρά του!