Το προμάντεμα του Κολοκοτρώνη για το θάνατο του Καραϊσκάκη

  Κολοκοτρώνης

Έξι χρόνια μετά το ξέσπασμα της επανάστασης, διαιρεμένοι οι Έλληνες σε φατρίες είχαν στείλει το Μάρτη του 1827 τους αντιπροσώπους τους στην Τροιζήνα για την Γ¨ Εθνοσυνέλευση που ουσιαστικά είχε ξεκινήσει από τον Απρίλη της περασμένης χρονιάς στην Επίδαυρο, αλλά δεν είχε ολοκληρώσει τις εργασίες της και αναβαλλόταν λόγω διάφορων δυσκολιών και προβλημάτων ( πολιορκία Μεσολογγίου κλπ).
Ανάμεσα στους αντιπροσώπους του έθνους που χωρίζονταν σε οπαδούς του Αγγλικού και του Γαλλικού κόμματος, σε στρατιωτικούς (καπεταναίους) που εναντιώνονταν στους πολιτικούς ( πρόκριτους ή κοτζαμπάσηδες), βρισκόταν και ο Κολοκοτρώνης που όπως μαρτυρεί ο Φωτάκος στα «Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως» σηκώθηκε ένα πρωί βλαστημώντας εκφράζοντας φόβους ότι θα σκοτωθεί ο Καραϊσκάκης και θα χαθεί το Ελληνικόν στράτευμα.
Ο Αρχιστράτηγος της Ρούμελης Γ. Καραϊσκάκης με 1000 περίπου άνδρες συνεπικουρούμενος και από 2000 Μοραΐτες υπό τους Γενναίο Κολοκοτρώνη, τους Πετιμεζαίους και άλλους οπλαρχηγούς, είχε στήσει το στρατόπεδό του στο Κερατσίνι τον Απρίλη εκείνης της χρονιάς στην προσπάθεια να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις του Κιουταχή που πολιορκούσαν την Αθήνα, αλλά, λόγω διαφωνιών του με την τακτική των Άγγλων Κόχραν και Τσωρτς που ήσαν διορισμένοι από την Συνέλευση, «στόλαρχος πασών των ναυτικών δυνάμεων» ο ένας και «διευθυντής χερσαίων δυνάμεων» ο άλλος, επενέβαινε σε όλες σχεδόν τις συγκρούσεις ακόμα και στις μικροσυμπλοκές που γίνονταν με τις δυνάμεις του Κιουταχή στην πεδιάδα του Φαλήρου.

 

Καραϊσκάκης

 

 

 

 

Ο Κολοκοτρώνης, πάνω στη στενοχώρια του εκείνο το πρωινό καθώς ήταν βέβαιος για το δυσοίωνο προμάντεμά του για τη ζωή του Αρχιστράτηγου, απευθύνθηκε σε έναν από τους γραμματικούς του τον Ν Δραγούμην που έτυχε να βρίσκεται εκεί καθώς ήταν και ομοτράπεζός του και του υπαγόρευσε «προς τον Καραϊσκάκην γράμμα συμβουλευτικόν». «Μανθάνω ότι εμβαίνεις εις τους ακροβολισμούς και εις τους πολέμους΄ αυτό δεν είναι έργον ιδικόν σου΄ αλλά πρέπει να στέκης μακράν, να βλέπης τους πολεμούντας, να τους οδηγής και να ενδυναμώνης τας θέσεις εκείνων τους οποίους βλέπεις ότι αδυνατούν».
 

 

Ο Καραϊσκάκης στη μάχη της Αραχωβας, πίνακας του Πέτερ Φον Ες.

 

Του έγραψε και άλλες συμβουλές τονίζοντάς του πως είναι γνωστό ότι το βόλι κυνηγάει τον αρχηγό, και σε ποιες περιπτώσεις ο ίδιος ο αρχηγός πρέπει να πέφτει στη φωτιά της μάχης.
Επεμβαίνοντας σε μια μικροσυμπλοκή στις 22 του Απρίλη ο Καραισκάκης δέχτηκε φονικό βόλι (πολλοί το θεώρησαν δολοφονία με υπαίτιους τους Άγγλους και τον Μαυροκορδάτο) και τραυματίστηκε θανάσιμα. Πέθανε στις 4 το πρωί ξημερώνοντας η ονομαστική του γιορτή.
Το γράμμα του Κολοκοτρώνη τον πρόλαβε και του το διαβάσανε πριν πεθάνει καθώς ξεψυχούσε, αλλά διατηρώντας ακόμα το χιούμορ του «παρήγγειλεν όμως να είπουν εις τον Κολοκοτρώνην, ότι έπρεπε προτήτερα να τον συμβουλεύσει διότι τώρα είναι αργά»