Καραϊσκάκης, ο γιός της καλογριάς, ο στρατηγός.

Με τους γιορτασμούς αυτές τις μέρες, τα ταραταντζούμ και τις παράτες, θυμήθηκα μια μικρή πιπεράτη ιστοριούλα που διάβασα πριν από καμιά 60ριά  χρόνια στη μονογραφία « ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ» του Δημ Φωτιάδη. Ένα μικρό επεισόδιο στην αυλή του Αλή Πασσά που δείχνει και τον ανυπότακτο χαρακτήρα του όπως από τα μικράτα του διαμορφωνόταν.

 Το βιβλίο βρίσκεται  στη βιβλιοθήκη μου στο χωριό και δυστυχώς απλησίαστο σήμερα λόγω του περιορισμού μας (lock down) στην Αθήνα, και έτσι, θα σας διηγηθώ τη σύντομη ιστοριούλα με δικά μου λόγια όπως τη θυμάμαι.

Καρπός παράνομου έρωτα ο Καραϊσκάκης, η μάνα του από τη ντροπή της τον εγκατέλειψε πολύ μικρό και έγινε καλογριά, κι έτσι εκείνος κληρονόμησε το προσωνύμιο «ο γιός της καλογριάς» που τον συνοδεύει ακόμα.

Μεγάλωσε σε μια οικογένεια Σαρακατσάνων, στα 15 του όμως την εγκατέλειψε και δημιούργησε μια ομάδα κλεφτών με συνομηλίκους του. Τρία περίπου χρόνια διήρκεσε η κλέφτικη ζωή με την ομάδα του, και κάπου εκεί έπεσε στα χέρια του Αλή Πασσά που εκτιμώντας τον ισχυρό χαρακτήρα του τον πήρε στη σωματοφυλακή του.

Είχε στηθεί ένας πρόχειρος χορός εκεί στην αυλή των ανακτόρων γράφει ο Δ. Φωτιάδης, και τη στιγμή που χόρευε μπροστά ο Καραϊσκάκης έτυχε να περνάει από εκεί ο γιός του Αλή Πασά, ο Βελής, εκείνος που αργότερα κατά το 1805 – 1806 κατάφερε και εξολόθρευσε την κλεφτουριά του Μωρηά. Κάπως έγινε και ο γιός της καλογριάς έκανε μια χορευτική φιγούρα ακριβώς τη στιγμή που ΄περνούσε δίπλα σε απόσταση αναπνοής ο Βελής, κι εκείνος θεώρησε ότι ήταν προσβλητική γι αυτόν, ότι ο Καραϊσκάκης την είχε κάνει για να τον μειώσει. Φουρκισμένος έτρεξε μέσα στον οντά του πατέρα του: Το και το, το κερατά το Καραισκάκι… μου έδειξε τα…απαυτά του!

-Έτσι ε; Έκανε γελώντας ο Αλής, για πάμε όξω να δούμε.

Ο χορός σταμάτησε καθώς πλησίαζε ο Αλή Πασάς με το γιό του, αλλά εκείνος έκανε νεύμα να συνεχίσουν, και απευθύνθηκε στον Καραϊσκάκη:

-Έλα ωρέ μπίρο μου, ρίξε μια φούρλα ρε να σε ιδώ!

Ο Καραϊσκάκης ήρεμος έσυρε το χορό και καθώς βρέθηκε σε απόσταση τριών περίπου μέτρων από τον Αλή εκτέλεσε την περιβόητη φιγούρα: Στηρίχτηκε με το αριστερό του χέρι στον χορευτή που τον κρατούσε, και τίναξε με χάρη και τα δυο του πόδια στον αέρα σε ενάμισι περίπου μέτρο ύψος, χαϊδεύοντας με μια ταυτόχρονη κίνηση τις φούντες και των δυο τσαρουχιών του. Ήταν μια συνηθισμένη φιγούρα που εκτελείται από μερακλήδες και ευκίνητους χορευτές  στον τσάμικο χορό, με τη διαφορά όμως ότι ο Καραϊσκάκης δεν φορούσε βρακί κάτω από τη φουστανέλα και καθώς τίναξε τα πόδια του στον αέρα φάνηκαν τα καλαμπαλίκια του σε όλο τους το μεγαλείο! Αυτή άλλωστε ήταν και η αιτία που είχε κάνει το νεαρό Βελή να παρεξηγηθεί θεωρώντας ότι ο Καραϊσκάκης την  είχε κάνει για να του μοστράρει τα …. απαυτά του!

-Χο χο χο!!! Έσκασε τα γέλια ο Αλή Πασσάς, μπράβο ωρέ μπίρο μου, ρίξε κι άλλη ωρέ, έτσι μπράβο!

Και ο χορός συνεχίστηκε με περισσότερα κέφια.