Ψαραίικα και όχι μόνο. Γιατί καιγόμαστε.

Μία ακόμα σοβαρή αιτία που βοηθάει στο να καιγόμαστε σαν λαμπάδες είναι η κακομοιριά και ο ωχαδερφισμός μας. Ρίχτε μια ματιά στις φωτογραφίες του χωριού μου και είμαι βέβαιος πως θα το ζηλέψετε έτσι που είναι βουτηγμένο στο πράσινο.

Που όμως αυτό το πράσινο σε ημέρες ξηρασίας από το τσιγάρο κάποιου απρόσεκτου οδηγού ή από έναν σπινθήρα θα λαμπαδιάσει. Πέρα από το ότι το πολύ σε ένα μήνα τα αγριόχορτα ξεραίνονται και μετατρέπονται σε φρύγανα.

Καθώς αυτή την εποχή ελάχιστα σπίτια κατοικούνται, τα υπόλοιπα παρατημένα πνίγονται μέσα στα αγριόχορτα τα βάτα τους θάμνους και τα από χρόνια ακλάδευτα δέντρα, ενώ οι ευαισθητοποιημένοι ψαραίοι που αν και δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι καθαρίζουν τα οικόπεδά τους αποψιλώνουν τα εύφλεκτα υλικά γύρω από τα σπίτια τους κλπ κάθε χρόνο, μετρώνται στα μισά δάχτυλα του ενός χεριού.  

Στην πρώτη φωτογραφία που είναι τραβηγμένη από την βεράντα του σπιτιού μου, η ζούγκλα που βλέπετε σε πρώτο πλάνο ανήκει  σε καμιά δεκαριά Ψαραίους και τις οίδε πόσους κληρονόμους, και τα τελευταία 50 – 60 χρόνια δεν έχει καθαριστεί. Ευνόητο είναι ότι  σε μια πυρκαγιά οι φλόγες θα ξεπεράσουν τα 50 μέτρα σε ύψος και τα όμορα σπίτια μέσα σε λίγα λεπτά θα γίνουν στάχτη. Και βέβαια, αφού ξύλινες οι στέγες χαγιάτια κλπ, με τον παραμικρό αέρα η φωτιά θα μεταδοθεί και θα καεί ολόκληρος ο οικισμός.

Ο ίδιος κίνδυνος όπως  μπορείτε να παρατηρήσετε και στις άλλες φωτογραφίες υπάρχει και για ολόκληρο το χωριό αφού χτισμένα και άχτιστα οικόπεδα πνίγονται στην άγρια βλάστηση και σε μια φωτιά εύκολα και ταχύτατα μπορούν να γίνουν αποκαΐδια..Κι επί πλέον υπάρχουν έξι εφτά εγκαταλειμμένα σπίτια – ερείπια διάσπαρτα στο χωριό με τις γκρεμισμένες ξύλινες στέγες τους μνημεία αδιαφορίας ανευθυνότητας  και περιφρόνησης των ιδιοκτητών τους στο κοινωνικό σύνολο, που σε περίπτωση πυρκαγιάς αποτελούν εμπρηστικές ωρολογιακές βόμβες. 

Άμεσος λοιπόν ο κίνδυνος καταστροφής του χωριού μας από πυρκαγιά, και θα έπρεπε, αφού οι Ψαραίοι δεν ευαισθητοποιούνται να καθαρίζουν τα οικόπεδα και τους κήπους τους από εύφλεκτα υλικά να ενδιαφερθεί η πρωτοβάθμια τοπική Αυτοδιοίκηση.

Αλλά, στα είκοσι χρόνια που είμαι μόνιμος κάτοικος του χωριού δεν θυμάμαι κάποιον πρόεδρο ή πάρεδρο που να ενδιαφέρθηκε για αυτό το πρόβλημα. Να ειδοποιεί δλδ και να απαιτεί από τους Ψαραίους να καθαρίζουν τα οικόπεδά τους. Θεωρητικά πλέον αλλά και ουσιαστικά, υπεύθυνος είναι ο Δήμος Γορτυνίας – ο κάθε Δήμος της οποιασδήποτε περιοχής -  που θα έπρεπε μέσω των Υπηρεσιών του να επιμελείται αυτών των προβλημάτων.  Να ειδοποιεί τους δημότες του να καθαρίζουν τις ιδιοκτησίες τους, και αν εκείνοι αδιαφορούν να τις καθαρίζει ο  Δήμος με δικό του προσωπικό και να τους χρεώνει το  ανάλογο κόστος στέλνοντας το λογαριασμό στοΔημόσιο Ταμείο. <αν εφαρμοζόταν αυτή η τακτική όλοι θα σπεύδανε να καθαρίσουν τα οικόπεδα και τους κήπους τους βέβαιοι ότι θα τους κόστιζε λιγότερο από τις Υπηρεσίες του Δήμου.

Αλλά ούτε και ο Δήμος ενδιαφέρεται, ή αντιμετωπίζει την κατάσταση με αδιαφορία και ωχαδερφισμό. Μέχρι να έρθει η ώρα να καούμε, και τότε να διαμαρτυρόμαστε και να διερωτόμαστε για το που βρίσκεται το κράτος να μας σώσει ή να μας αποζημιώσει.