Τα εγκλήματα των Γερμανών στην Ελλάδα, και η άρνηση καταβολής των πολεμικών επανορθώσεων

 

 

 

οι Γερμανοί στην Ακρόπολη.

 Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, η μεγαλύτερη και καταστροφικότερη στην Ιστορία πολεμική σύγκρουση που κόστισε 60 έως 85 εκατομμύρια ζωές στην ανθρωπότητα και ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές, ξεκίνησε την 1η Σεπτέμβρη του 1939, όταν η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία.Στη χώρα μας πρώτη εισέβαλε η φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Ο ελληνικός στρατός αλλά και σύσσωμος ο λαός αντέδρασαν, και σε λίγους μήνες οι Έλληνες είχαν απωθήσει τους Ιταλούς και τους κυνηγούσαν στα βουνά της Αλβανίας.Στις 6 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στη χώρα μας μέσω Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας που έπεσε αμέσως και παραδόθηκε άνευ όρων, και υπερκέρασαν έτσι τις αμυντικές μας γραμμές απειλώντας τα μετόπισθεν των ελληνικών στρατευμάτων. Αιτία της ναζιστικής εισβολής η αποτυχία του Μουσολίνι να καταλάβει την Ελλάδα, αλλά και το ότι οι βρετανικές δυνάμεις που βρίσκονταν στην Ελλάδα θεωρήθηκε ότι θα μπορούσαν να απειλήσουν την επικείμενη Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, την εισβολή δηλαδή της ναζιστικής Γερμανίας κατά της ΕΣΣΔ (σημερινής Ρωσίας). Οι ελληνικές δυνάμεις αμύνθηκαν ηρωικά κατά της πολύ καλύτερα εξοπλισμένης Βέρμαχτ, ενώ παράλληλα μάχονταν κατά των Ιταλών στην Αλβανία. Ύστερα όμως από τέσσερεις μέρες τα στρατεύματα στην Ανατολική Θράκη και Μακεδονία εκτιμώντας ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος αιχμαλωσίας παραδόθηκαν, ενώ πολλές ακόμα δυνάμεις αμύνονταν στα οχυρά, και, παρά τις σοβαρές απώλειες που προκάλεσαν στους Γερμανούς, εκείνοι δεν παρέλειψαν να εκφράσουν τον θαυμασμό τους για την ανδρεία τους. Στις 20 Απριλίου, και παρά τις αντίθετες διαταγές της στρατιωτικής ηγεσίας, ο αντιστράτηγος Τσολάκογλου συνθηκολόγησε με τους Γερμανούς ( τον διορίσανε μετά πρωθυπουργό της κατεχόμενης χώρας), και αργότερα με τους ηττημένους Ιταλούς.

                    Με το που έγιναν κύριοι της χώρας μας, οι Γερμανοί φρόντισαν να την διαμελίσουν, με προφανή σκοπό να την εξαφανίσουν από το χάρτη. Παραχώρησαν στη Βουλγαρία την Ανατολική Μακεδονία και τη Δυτική Θράκη, και στην Ιταλία τα Ιόνια νησιά, τις Κυκλάδες και τη Σάμο, ενώ προσάρτησαν τη Θεσπρωτία στην Αλβανία.Την υπόλοιπη Ελλάδα, Αθήνα, Πειραιά, Κεντρική Μακεδονία, Κρήτη και κάποια νησιά του Αιγαίου (τα Δωδεκάνησα τα κατείχαν οι Ιταλοί από το 1912), και τμήμα του Έβρου που συνόρευε με την Τουρκία, την κράτησαν για τον εαυτό τους.

                 Οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια της κατοχής διαπράξανε κάθε είδους έγκλημα σε βάρος των ανυπεράσπιστων πολιτών και της οικονομίας της χώρας μας.Καταδικάσανε το λαό σε λιμοκτονία, τον ληστέψανε, εκτελέσανε χιλιάδες αθώους πολίτες, κάψανε και ισοπεδώσανε ολόκληρα χωριά όπως ή Κάνδανος, τα Καλάβρυτα, το Δίστομο κ.α, χρεοκοπήσατε τη χώρα. Και είχαν πολλούς τρόπους για να οδηγήσουν τη χώρα στην καταστροφή.

Σφαγή στο Κοντομαρί.

 Οι επιτάξεις και οι κατασχέσεις πρώτων υλών και βασικών προϊόντων της αγροτικής παραγωγής και του ζωικού κεφαλαίου αλλά και βιομηχανικών προϊόντων, είτε για τις ανάγκες των στρατευμάτων τους είτε για να τα στέλνουν στη Γερμανία οι στρατιώτες και αξιωματικοί, ήταν ένας από αυτούς. ’Ένας άλλος τρόπος ήταν το κατοχικό νόμισμα που τυπώσανε οι Γερμανοί στη χώρα μας, που δεν άξιζε ούτε το χαρτί στο οποίο το είχαν τυπώσει. Μοίραζαν αυτό το νόμισμα στα στρατεύματά τους, και οι στρατιώτες, αξιωματικοί κλπ μπαίνανε στα καταστήματα και αδειάζανε τα ράφια. Ο έμπορος ήταν υποχρεωμένος να τους δώσει ό,τι είχε.

             Η ελληνική οικονομία υπέφερε ήδη από τον πόλεμο τόσων μηνών με την Ιταλία. Οι επιτάξεις από το στρατό για τις ανάγκες του μετώπου των ζώων  με τα οποία γίνονταν οι αγροτικές καλλιέργειες και οι μεταφορές, αλλά και οι επιστρατεύσεις που στερούσαν χέρια από τις αγροτικές και τις άλλες χειρωνακτικές εργασίες είχαν μειώσει την αγροτική παραγωγή, και το ψωμί και τα απαραίτητα είδη διατροφής ήδη παρουσίαζαν ελλείψεις.Το ότι οι μεταφορές τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης από τη μια περιοχή της χώρας σε άλλη ήταν αδύνατη λόγω της τριπλής κατοχής, αλλά και η αχρήστευση του χρήματος και η κυριαρχία της Μαύρης Αγοράς,  ήταν επίσης σοβαροί λόγοι που επιδείνωναν  την επισιτιστική κρίση.Μέσα σε όλα τούτα τα δεινά που στραγγάλιζαν οικονομικά τη χώρα ήταν και το Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο που υποχρεώσανε την Τράπεζα Ελλάδος να πιστώσει τη Γερμανική κυβέρνηση σε ειδικό λογαριασμό. Πέρα δηλαδή από τα έξοδα για τη συντήρηση των κατοχικών γερμανικών στρατευμάτων μας αναγκάσανε  να συντηρούμε και τη στρατιά του Ρόμελ στην Αφρική.

              Όλα αυτά τα εγκλήματα των Γερμανών, μαζί και ο ναυτικός αποκλεισμός των Βρετανών που εμπόδιζε την ανθρωπιστική βοήθεια, είχαν σαν συνέπεια την αλματώδη αύξηση των τιμών και παράλληλα την εκτίναξη του πληθωρισμού, με αποτέλεσμα το ξέσπασμα του Μεγάλου Λιμού, της γνωστής «πείνας της κατοχής» που προκάλεσε το θάνατο από την πείνα, τις κακουχίες, το κρύο  και τις αρρώστιες, δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη, αλλά και στην επαρχία.

               Σε λιγότερο από ένα μήνα από την εισβολή των Γερμανών, ευάλωτες ομάδες στη χώρα μας αντιμετώπιζαν  το φάσμα της πείνας και της εξαθλίωσης, και μέσα στο καλοκαίρι η κατάσταση επιδεινώθηκε. Από τον Σεπτέμβρη του 1941 αρχίζουν στην Αθήνα και σε άλλα αστικά κέντρα οι θάνατοι από υποσιτισμό αλλά και από τις αρρώστιες αφού η ιατρική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη. Οι ομάδες αυτές ήσαν οι ανάπηροι πολέμου, αλλά και χιλιάδες στρατιώτες που όταν κατέρρευσε το Μέτωπο  στριμώχνονταν στην Αθήνα γιατί δεν έβρισκαν μέσο να επιστρέψουν στους τόπους καταγωγής τους. Και πως να ζήσουν; Άστεγοι ήσαν και περιφέρονταν ζητιανεύοντας τον επιούσιο. Πεθαίνοντας στους δρόμους από ασιτία. Ήσαν οι νησιώτες που είχαν αποκλειστεί και δεν μπορούσαν να γυρίσουν στα νησιά τους, ήσαν όσοι μείνανε χωρίς δουλειά γιατί κλείσανε οι επιχειρήσεις ή οι υπηρεσίες που εργάζονταν, ήσαν οι συνταξιούχοι, τα παιδιά  κ.ά.

Τα τρόφιμα ήσαν δυσεύρετα για το φτωχό κοσμάκη, η αξία του χρήματος είχε μηδενιστεί, και από τον Ιούνιο του 1941 οι Αθηναίοι ζούσαν με κουπόνια, με δελτίο σίτισης. Μοίραζαν οι κατοχικές αρχές ένα υποτυπώδες συσσίτιο που εσκεμμένα, μελετημένα, περιείχε ελάχιστες θερμίδες. Από τον Νοέμβρη του 1941 οι θάνατοι από ασιτία και κακουχίες αυξήθηκαν, και μέσα στο χειμώνα πολλαπλασιάστηκαν αλματωδώς. Από την πείνα, την αβιταμίνωση, τις αρρώστιες και το κρύο.

 Τα κάρα της Δημαρχίας μεταφέρουν τα πτώματα.

  Σκελετωμένοι άνθρωποι ντυμένοι με κουρέλια κινούνταν στους δρόμους που έπεφταν εδώ κι εκεί από την εξάντληση. Τα καμιόνια του Δήμου συνέλεγαν τα πτώματα και τα σώριαζαν το ένα πάνω στο άλλο σε νεκροφυλακεία στα νεκροταφεία γιατί δεν προλάβαιναν να τα θάψουν. Σε πολλά από τα κουφάρια δεν υπήρχαν στοιχεία αναγνώρισης. Σκεφτείτε κατάντια, στην Ελλάδα που ανέκαθεν σεβόταν τους νεκρούς της κάποιοι τώρα τους άφηναν στο δρόμο χωρίς έστω ένα χαρτί που να γράφει το όνομά τους, για να κρατήσουν, να καρπωθούν το κουπόνι διατροφής για το συσσίτιο.

Πολλοί μαρτυρούν ότι στην Αθήνα εκείνον ειδικά τον χειμώνα του λιμού δεν έμεινε γαϊδούρι, μουλάρι και σκυλί που να μην γίνει τροφή των πεινασμένων. Όσοι τα κατάφερναν έφευγαν στην επαρχία, με την ελπίδα ότι έστω και με χόρτα θα επιβιώσουν. Πηγές αναφέρουν ότι 63.734 ήσαν τα θύματα εκείνου του χειμώνα του 1941 – 1942 στην Αθήνα και Πειραιά, ενώ σε ολόκληρη τη χώρα ξεπέρασαν  ίσως 300.000. Κάπου εκεί, στο τέλος του καλοκαιριού του 1942 οι εμπόλεμοι έλυσαν τον αποκλεισμό και καθώς από τον Σεπτέμβριο επέτρεψαν στον Ερυθρό Σταυρό να εφοδιάζει με τρόφιμα διάφορες περιοχές της χώρας μας, το κακό με την πείνα άρχισε να υποχωρεί.

Η Αντίσταση του ελληνικού λαού κατά των Γερμανών άρχισε αμέσως με τη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων, και το κατέβασμα της Γερμανικής σημαίας στην Ακρόπολη από τους φοιτητές Μανώλη Γλέζο και Λάκη Σάντα στις 30 Μαΐου, θεωρήθηκε από τον στρατηγό Ντε Γκωλ ως η πρώτη αντιστασιακή ενέργεια στην Ευρώπη.

Υπήρξε δυστυχώς ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων που έσπευσαν να συνεργαστούν με τους Γερμανούς και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, είτε στον πολιτικό τομέα όπως αυτοί που αποτελέσανε τις δωσίλογες Κυβερνήσεις Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου κλπ και επανδρώσανε και τις κρατικές υπηρεσίες, είτε και στον στρατιωτικό, όπως π.χ. αυτοί που υπό τις ευλογίες των Γερμανών και των Βρετανών, και με δικαιολογία τον κομμουνιστικό κίνδυνο, δημιούργησαν τα Τάγματα Ασφαλείας που τα εξόπλισαν με γερμανικά όπλα και τα εξαπέλυσαν εναντίον των αγωνιστών της Αντίστασης, των κομμουνιστών, των αριστερών κλπ.

 

Τσολιάδες ταγματασφαλίτες κρεμούν Έλληνες πατριώτες.

 Όλοι αυτοί αποτελέσανε την αιχμή του δόρατος στον Εμφύλιο που είχαν σχεδιάσει οι Βρετανοί και οι Γερμανοί, και στη συνέχεια τη μαγιά του μεταπολεμικού κράτους, και, αυτοί και οι απόγονοί τους κυβερνήσανε και κάποιοι κυβερνάνε ακόμα.

Από τον Απρίλιο του 1941 που μπήκαν οι Γερμανοί στη χώρα μας, μέχρι τον Οκτώβρη του 1944 που αποχώρησαν, προκάλεσαν ανυπολόγιστες καταστροφές και εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους που υπολογίζονται μεταξύ 700.000 έως 800.000, ενώ από 20.000 έως 35.000 υπολογίζονται οι θάνατοι στις πολεμικές επιχειρήσεις.  Για να τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό και να μην σηκώνει κεφάλι, παίρνανε κατά εκατοντάδες αριστερούς συνήθως και κομμουνιστές κρατούμενους από τις φυλακές και τους εκτελούσαν ομαδικά για αντίποινα, όπως τους 200 κομμουνιστές που πήραν από το στρατόπεδο στο Χαϊδάρι και τους εκτελέσανε την Πρωτομαγιά του 1944 στον τόπο εκτελέσεων της Καισαριανής, τους 212 που πήραν  από τις φυλακές της Τρίπολης και τους εκτελέσανε κατά ομάδες στην Παλιόχουνη της Μεγαλόπολης στις 24 Φλεβάρη του 1944, και τόσους άλλους. Θύματα των Γερμανών υπήρξαν και οι Εβραίοι της χώρας μας που εξοντώθηκαν σε ποσοστό  87% αφού τους λήστεψαν πρώτα. Κατά την υποχώρησή τους ιδιαίτερα, όταν νικήθηκαν από τους Συμμάχους και εγκατέλειπαν τη χώρα μας κατέστρεφαν κάθε έργο υποδομής, συγκοινωνίες, γέφυρες, σιδηροδρόμους, λιμάνια κλπ. Ανατινάξανε τον Ισθμό της Κορίνθου βυθίζοντας μέσα και τις 2 γέφυρες, την οδική και τη σιδηροδρομική όπως και εκατοντάδες χιλιάδες κυβικά μέτρα βράχων και 2 χιλ τόνους χάλυβα. Πηγές μιλάνε για 160 βαγόνια και 6 ατμομηχανές. Μια από αυτές τις ατμομηχανές έσερνε μερικά βαγόνια στα οποία είχαν στριμώξει 300 περίπου Ιταλούς που τους ρίξανε μέσα έτσι, για να στοιχειώσει ο Ισθμός, ενώ υπάρχουν πηγές που αναφέρουν ότι τα θύματα, Ιταλοί και Έλληνες που γκρεμίσανε μέσα στον Ισθμό οι Γερμανοί ξεπερνούν τα 1500.

Θυμάμαι ότι ο καθαρισμός και η αποκατάσταση του Ισθμού μετά την απελευθέρωση κράτησε πολλά χρόνια, και απαίτησε τεράστια κονδύλια.

                 Θεωρητικά, ως υπεύθυνοι και των δύο Παγκοσμίων Πολέμων οι Γερμανοί, που προκάλεσαν 66 εκατομμύρια θύματα στον Πρώτο, και 60 έως 85 εκατομμύρια στον Δεύτερο, θα έπρεπε να έχουν υποχρεωθεί να καλλιεργούν μόνο λαχανικά μέχρι σήμερα, και να μην τους επιτρέπεται να φτιάχνουν ούτε σφεντόνες στη χώρα τους.

 

Οι Γερμανοί ανατινάζουν τον Ισθμό της Κορίνθου.

Δυστυχώς, ενώ μετά τη λήξη του πολέμου θα έπρεπε να γίνει αποναζιστικοποίηση, να διωχθούν οι εκατοντάδες χιλιάδες ναζί εγκληματίες για τα φρικτά εγκλήματα και τις καταστροφές που είχαν προκαλέσει στην ανθρωπότητα, και να υποχρεωθεί η Γερμανία να καταβάλει πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις στις χώρες που είχε επιτεθεί απρόκλητα, διαπιστώνοντας οι ΗΠΑ τη Σοβιετική επιρροή να εξαπλώνεται ταχύτατα στην Ευρώπη, και φοβούμενες την επικράτησή της, αποφάσισαν να επενδύσουν στον αντικομουνισμό και να δράσουν άμεσα μοιράζοντας εκατομμύρια δολάρια με το Σχέδιο Μάρσαλ (Δόγμα Τρούμαν 1947) στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες θέτοντάς τες υπό τον έλεγχό τους και αναθέτοντάς τους αντικομουνιστικά καθήκοντα. 

Ο ρόλος του αντικομουνιστή χωροφύλακα της Ευρώπης ήρθε κουτί στη Δυτική Γερμανία, που μόνο κατά τα δυο πρώτα χρόνια 1948/49 πήρε 510 εκατομμύρια δολάρια με το Σχέδιο Μάρσαλ. Από τότε, τα περί αποναζιστικοποίησης, τα περί απόδοσης δικαιοσύνης και αποζημιώσεων στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, μείνανε στα χαρτιά. Με στελέχη των ναζί στελεχώθηκαν οι υπηρεσίες του μεταπολεμικού κράτους της δυτικής κυρίως Γερμανίας, δικαιοσύνη, παιδεία, μυστικές υπηρεσίες, διπλωματικό σώμα, ένοπλες δυνάμεις κλπ, και δυο τουλάχιστον αξιωματούχοι της Βέρμαχτ διορίστηκαν Γραμματείς του ΝΑΤΟ.

            Βέβαια, τα εκατομμύρια του Σχεδίου Μάρσαλ Μάρσαλ δεν αρκούσαν για την οικονομική ανάκαμψη της Γερμανίας. Ούτε ακόμα η λεία της από τη λεηλασία του εθνικού και ιδιωτικού πλούτου των ευρωπαϊκών χωρών, των Μουσείων, των αρχαιολογικών χώρων, των έργων τέχνης, των χρυσών κοσμημάτων και άλλων αντικειμένων μεγάλης αξίας που αγόραζαν με το κατοχικό τους νόμισμα και τα έστελναν στη Γερμανία. Ούτε οι ανυπολόγιστοι τόνοι χρυσού που οι Γερμανοί εγκληματίες είχαν συγκεντρώσει από τα χρυσά δόντια, τις βέρες και χρυσά κοσμήματα των εκατομμυρίων θυμάτων τους που έκαψαν στα κρεματόρια. Είχαν ανάγκη από περισσότερη βοήθεια. Και φρόντισαν οι Αμερικάνοι γι αυτό. Επειδή θεωρούσαν ότι η Ευρώπη είχε ανάγκη από μια πολύ ισχυρή Δυτική Γερμανία που θα αποτελέσει το ανάχωμα, το προπύργιο του αντικομουνισμού. Κάλεσαν λοιπόν  μια σύσκεψη στο Λονδίνο το 1953  με κύριο αντικείμενο τη μείωση του γερμανικού χρέους, κι εκεί με προτροπή τους, 22 χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, παραιτήθηκαν από ένα μεγάλο μέρος των αξιώσεών τους από τη Γερμανία.

 

 Αουσβιτς Εδώ αποτεφρώσανε οι Γερμανοί πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους

Με την ανοχή των Αμερικανών επίσης, οι Γερμανοί πέτυχαν συμφωνία που τους έδινε το δικαίωμα να αναβάλλουν το θέμα των πολεμικών επανορθώσεων και λοιπών χρεών, μέχρι να ενωθούν η Ανατολική με τη Δυτική Γερμανία. Έτσι σταμάτησε κάθε συζήτηση για την αποπληρωμή των χρεών της Γερμανίας. 

           Αμέσως σχεδόν μετά το 1955 που η Δυτική Γερμανία απέκτησε την πλήρη κυριαρχία της και αναδείχτηκε σε πρώτη βιομηχανική χώρα της Ευρώπης, οι επαφές μεταξύ  Ελλήνων και Γερμανών διπλωματών και επισήμων  δεν γίνονταν για την αποπληρωμή των χρεών της Γερμανίας προς την Ελλάδα που την είχαν ρημάξει οι εγκληματικές ορδές της, αλλά για να παρακαλέσουν οι Έλληνες γονυπετείς να εγκρίνει η οικονομικά ανθούσα πλέον Γερμανία κάποιο δάνειο για να μπορέσει να ορθοποδήσει η ρημαγμένη χώρα. Ή για να πετύχουν μια καλή συμφωνία για εισαγωγή βιομηχανικών προϊόντων της Γερμανίας, για να δεχτεί (η Γερμανία) πεινασμένους Έλληνες εργάτες στα σκλαβοπάζαρά της, να επιτύχουν (εκείνη την εποχή) τη συναίνεσή της για να γίνει δεκτή η Ελλάδα  στο ΝΑΤΟ,  κ.λ.π. Και φυσικά, για να καταδεχθεί η Γερμανία σε συναινετική στάση απέναντι στην σύμμαχο πλέον Ελλάδα, με τις ανοιχτές ακόμα πληγές και τα αποκαΐδια που της είχε προκαλέσει στον πόλεμο, έπρεπε να σταματήσει οποιαδήποτε ποινική δίωξη, και απαίτηση κατά των «φερομένων» ως εγκληματιών πολέμου Γερμανών πολιτών, και να συμφωνήσει η Ελλάδα ότι δεν έχει καμιά οικονομική απαίτηση για πολεμικές επανορθώσεις και τα σχετικά.

Η δίωξη των Γερμανών εγκληματιών πολέμου σταμάτησε οριστικά στις 17 Οκτώβρη 1959, όταν ο «Εθνάρχης» Κ. Καραμανλής έφερε νομοσχέδιο στη Βουλή διατυπωμένο όπως ακριβώς απαιτούσαν οι Γερμανοί, που πρόβλεπε ότι: «Αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσα δίωξης Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και εκτέλεσις πάσης ποινής, ή το υπόλοιπον ταύτης». Από εκείνη την ημέρα, οι Έλληνες έπρεπε να ξεχάσουν την ιστορία τους, να ξεχάσουν τη ληστεία, την καταστροφή, τις εκατοντάδες χιλιάδες αναίτιους φόνους που είχαν διαπράξει οι Γερμανοί στην Ελλάδα, και όταν εκείνοι έρχονταν για τουρισμό στη χώρα, να τους υπηρετούν με σεβασμό και υποκλίσεις.

 

 Κ. Καραμανλής. Αμνήστευσε τους Γερμανούς εγκληματίες πολέμου.

Έτσι από εκείνα τα χρόνια, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν  καταφέρει ώστε η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας να εξαρτάται από την καλή θέληση της Γερμανίας, φροντίζοντας πάντα η στάση τους να είναι από υποχωρητική μέχρι δουλοπρεπής απέναντι στις όποιες γερμανικές απαιτήσεις. 

           Η επανένωση Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας έγινε το 1990. Οι Γερμανοί όμως όχι μόνο δεν δέχονται κουβέντα για τα χρέη τους, αλλά αρνούνται ακόμα να υπογράψουν τη Συνθήκη Ειρήνης, ακριβώς για να μην υποχρεωθούν να συζητήσουν για τα χρέη τους. Ένα χρόνο αργότερα, ο τότε πρωθυπουργός Κων. Μητσοτάκης δηλώνει στη Βουλή ότι επειδή οι Γερμανοί αρνούνται να υπογράψουν τη Συνθήκη Ειρήνης (και άρα να αναγνωρίσουν τα χρέη τους) δεν χάλασε κι ο κόσμος. Στις όποιες δε κρούσεις γίνανε κατά καιρούς από την ελληνική πλευρά για την αποπληρωμή των χρεών τους, οι Γερμανοί προβάλλουν θρασύτατα διάφορες αστήρικτες δικαιολογίες. Ισχυρίζονται ότι και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου έχουν παραιτηθεί από οποιαδήποτε οικονομική απαίτηση. Χωρίς όμως ποτέ να παρουσιάσουν κάποιο σχετικό έγγραφο. Ένας άλλος απαξιωτικός ισχυρισμός τους είναι ότι έχουν δώσει πολλά για την  συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και σε διάφορους ευρωπαϊκούς οργανισμούς. Με αρκετή θρασύτητα λένε ότι τα περί χρεών και πολεμικών επανορθώσεων είναι περασμένα ξεχασμένα πλέον, ή ότι το θέμα έχει κλείσει οριστικά.  

       Ο τελευταίος που φαίνεται να λούστηκε τη θρασύτητα των Γερμανών από τον Χανς Ντιντριχ Γκένσερ και μάλιστα εν Αθήναις το 1991, ήταν ο Α. Σαμαράς υπουργός Εξωτερικών του Κων. Μητσοτάκη, που έβαλε προφορικά το θέμα των επανορθώσεων, και με έκπληξή του άκουσε τον Γερμανό ομόλογό του να τον «μαλώνει» με πολύ αυστηρό ύφος για το πως τολμά να βάζει τέτοιο θέμα μισό αιώνα μετά τη λήξη του πολέμου.

 

            Οι Γερμανοί κρεμάνε αμάχους στη Φλώρινα.

       Πολλοί υπολογίζουν το γερμανικό χρέος σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, και ότι, αν μας το εξοφλούσαν, θα αποπληρώναμε κατά 80% το δημόσιο χρέος μας. Έναντι αυτών οι Γερμανοί μας έχουν δώσει ψίχουλα, μηχανολογικό εξοπλισμό αξίας 25 εκατομμυρίων που αποδείχτηκε άχρηστος για τη χώρα και δεν άξιζε ούτε τα έξοδα μεταφοράς του, και επίσης 115 εκατομμύρια που αφορούσαν ατομικές αποζημιώσεις σε ειδικές κατηγορίες θυμάτων, Εβραίους κλπ.Τον Απρίλη του 2019 επί τέλους, έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το θέμα στη Βουλή, και όλα τα κόμματα εκτός του ΚΚΕ που δήλωσε «παρών», εξουσιοδότησαν την Κυβέρνηση να κινηθεί και να κάνει τη σχετική διακοίνωση  στη Γερμανία. Το ψήφισμα με την απαίτηση της Βουλής των Ελλήνων για τακτοποίηση των πολεμικών επανορθώσεων και εξόφληση του Κατοχικού Δανείου επιδόθηκε, και ύστερα από μερικούς μήνες επί κυβερνήσεως Κυριάκου Μητσοτάκη οι Γερμανοί θρασύτατα και εν ψυχρώ απάντησαν ότι το θέμα των αποζημιώσεων έχει κλείσει. Άντε να τα βάλουν οι υποτελείς με τους Ναζί, που χωρίς τανκς και κανόνια τώρα, έχουν γίνει τα αφεντικά της Ευρώπης, και οι μικρότερες χώρες υποτάσσονται στην Ηγεμονία τους. Έχουν επιτύχει τους στόχους που επεδίωκαν όταν ξεκινήσανε τον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο με τον Χίτλερ. Κι επί πλέον, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία η Γερμανία ξεκίνησε ένα πρόγραμμα εξοπλισμών 100 δις δολαρίων. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι δεν θα ξεκινήσει και τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο...

       Πάντα υποχωρητικοί και με σύμπλεγμα κατωτερότητας οι Έλληνες πολιτικοί απέναντι των Γερμανών, παραβλέπουν τις καταστροφές και τις δηώσεις, τη ληστεία του εθνικού και ιδιωτικού μας πλούτου, το Κατοχικό Δάνειο, τις εκατοντάδες χιλιάδες θύματα που προξένησαν στη χώρα μας κατά τη διάρκεια του πολέμου. Παραβλέπουν ή ξεχνούν και έχουν περιθωριοποιήσει τις πολεμικές επανορθώσεις που μας οφείλουν, ενώ έχουν καταφέρει να υπάρχει απόλυτη εξάρτηση από τη Γερμανία, και της οικονομίας μας, και της ενεργειακής μας πολιτικής. Κοινό μυστικό είναι το ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό συνεχή δημοσιονομικό στραγγαλισμό, και δανειακή και  μνημονική ομηρία μέχρι το 2047. Από το 2019  που οι Γερμανοί πετάξανε στον κάλαθο των αχρήστων το ψήφισμα της Ελληνικής Βουλής για τις πολεμικές επανορθώσεις, οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη δεν ενδιαφέρθηκαν για την τύχη του. 

     Προσωπικά, είμαι βέβαιος ότι το θέμα των πολεμικών επανορθώσεων και του Κατοχικού Δανείου ενταφιάστηκαν. Δεν θα βρεθεί ελληνική κυβέρνηση που να έχει το σθένος να τα απαιτήσει από τους Γερμανούς.

 

Πηγές: Googlάροντας  στο διαδίκτυο θα βρείτε πολλές πηγές που ασχολούνται με το θέμα.   Ένα πολύ καλό βιβλίο που ασχολείται με τις σχέσεις μας με τη Γερμανία είναι το: ΓΙΑΒΟΛ    ΑΙΜΑ, ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ εκδόσεις πεδιο του  ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ.