ΓΡΑΙΚΕΙΑ

 

Απο την Συνθήκη του Λονδίνου του 1832

                "Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη Χώρα στον πλανήτη που να γιορτάζει τόσο μονολιθικά τις ήττες και την σκλαβιά της, όσο η Γραικεία. Γιορτάζει το "ΟΧΙ του Μεταξά" ξεχνώντας ότι ήταν ένας δικτάτορας ο οποίος κανένα όχι δεν είπε- και δεν γιορτάζει την απελευθέρωση από την Γερμανική Κατοχή. 

Ο Μεταξάς έτρεμε στην σκέψη και μόνο, ενός πολέμου. Ασχέτως αν τα ΜΜΕ της εποχής διατυμπάνιζαν το υποτιθέμενο όχι του, η πραγματικότητα υπήρξε εντελώς διαφορετική.  Η απόφαση των Ιταλών ήταν ήδη ειλημμένη και η επίθεση προαποφασισμένη. Εξ ου και το τελεσίγραφο της Ιταλίας προς την Γραικεία. Ο τότε Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι γράφει στο ημερολόγιο του ότι σκεφτόταν μήπως "του μείνει το γεροντάκι στα χέρια" όταν ανακοίνωσε στον Μεταξά την, επί της ουσίας, κήρυξη πολέμου.

Κανένα «όχι» δεν ειπώθηκε. Ακόμα χειρότερα, καμία προετοιμασία δεν έγινε για σοβαρή αντίσταση στον επερχόμενο κατακτητή. Ο Παπάγος, αρχηγός του ΓΕΣ το 1940, δήλωνε στον επιτελάρχη συνταγματάρχη Γεωργούλη ότι "θα ρίξωμεν μερικές τουφεκιές δια την τιμήν των όπλων", (Σ.Λιναρδάρος, "Ο Ιωάννης Μεταξάς και οι μεγάλες δυνάμεις", σελ. 184).Οι εντολές που είχε πάρει ο στρατός ήταν αυτές. Και στρατός δεν υπήρχε εκεί που έπρεπε. "Την απρόκλητον Ιταλικήν επίθεσην της 28ης Οκτωβρίου υπέστη η Ελλάς ούσα σχεδόν ανεπιστράτευτος" αναφέρει και πάλι ο Παπάγος. Όταν οι απλοί στρατιώτες, οι ρακένδυτοι και πεινασμένοι,  άρχισαν να βάζουν σοβαρά τα γυαλιά στην Ιταλική πολεμική μηχανή, ο Μεταξάς άρχισε να χάνει τον ύπνο του. Στις 5 Δεκεμβρίου 1940 έγραφε στο ημερολόγιο του: "Συνεχείς νίκαι προχωρήσεως. Ανησυχία για το μέλλον μου».

Το κακό με τους Γραικούς είναι ότι έχουν κοντή μνήμη. Μνήμη χρυσόψαρου. Επιμένουν να δοξάζουν δικτατορίσκους/πολιτικάντηδες της δεκάρας. Να καταπίνουν αμάσητη την κυβερνητική προπαγάνδα. Να μην δέχονται ούτε καν μέσα τους, ότι οι ίδιοι σήκωσαν κεφάλι και νίκησαν τους Ιταλούς, ξυπόλυτοι, άοπλοι, πεινασμένοι- και παραβαίνοντας την επίσημη γραμμή του καθεστώτος. Δια της ίδιας λογικής ξεχνάνε και τον ρόλο των ...φιλελλήνων δολοφόνων του Έθνους κατά την διάρκεια της Κατοχής. Δολοφόνων από καταβολής του Έθνους. Και αφεντικών του Έθνους. Ενός Έθνους Γραικών.

Γραικοί. Greeks. Γραικεία. Greece. Από συστάσεως της, αυτό το όνομα έχει η δουλοπαροικία. Ελλάδα δεν υπάρχει. Ούτε Έλληνες. Τα περί Ελλάδος και Ελλήνων είναι για εσωτερική κατανάλωση μόνο. Γιατί Γραικεία; Μεγάλη, πονεμένη ιστορία...

«Γραικεία, διότι έτσι μας αποκαλούν τα φωτισμένα έθνη της Ευρώπης», επέμενε ο Διαμαντής ο Κοραής. Εν γνώση του της ζημιάς- αλλά πάλι, δεν ήταν η μόνη ζημιά που μας έκανε ο εν λόγω, οπότε τον καταλαβαίνω. Όσο για τα «φωτισμένα» έθνη της Ευρώπης, αποκαλούσαν τους ντόπιους Γραικούς, καθαρά υποτιμητικά. Ο Διαμαντής το γνώριζε. Του άρεσε να μελετάει ιστορία, άλλωστε, από τα εξωτερικά όπου ζούσε.

Από τον 8^ο αιώνα ακόμα, οι Λατίνοι αποκαλούσαν τους ντόπιους Γραικύλους. Απαξιωτικός ο χαρακτηρισμός. Σήμαινε τον ξεπεσμένο, τον δουλοπρεπή. Οι Ρωμαίοι με την σειρά τους, θα τους αποκαλούσαν γραικούς, επειδή απέφευγαν την ευθεία αντιπαράθεση στη μάχη, στάση που για τον πολεμικό κώδικα των Ρωμαίων σήμαινε δειλία. Με την πάροδο του χρόνου, η λέξη γραικός θα σήμαινε τον επιπόλαιο και τυχοδιώκτη. Τον ελληνορθόδοξο έπειτα. Ένας διαρκής εξευτελισμός των Ελλήνων, του πολιτισμού τους και του αρχαίου ελληνικού ιδεώδους. Με την βούλα πια και των ιδιοκτητών ετούτης της γης.

Το Προτεκτοράτο της Γραικείας γεννήθηκε εν μία νυκτί, με συναπόφαση Γαλλίας, Αγγλίας και Ρωσίας. Καμία επανάσταση δεν αναγνωρίστηκε. Κανένας αγώνα για ανεξαρτησία. Σκοπός της δημιουργίας του προτεκτοράτου, ως Βασιλείου μάλιστα, ήταν αφενός να ελεγχθούν οι τσογλαναραίοι κλέφτες και αρματωλοί που είχαν σηκώσει επικίνδυνα κεφάλι με αποτέλεσμα να αγχώνονται οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες και αφετέρου, να προσφερθεί ο θρόνος της δουλοπαροικίας στον Λεοπόλδο Σαξ Κόμπουργκ της Βασιλικής οικογένειας του Βελγίου, τον μετέπειτα "σφαγέα του Κονγκό". Ο Λεοπόλδος αρνήθηκε. Δεν γούσταρε την φτωχολογιά του νεοσύστατου προτεκτοράτου. Ευρήκε μάλιστα, προσβλητική την πρόταση. Για ποιόν με περάσατε, ωρέ και πάτε να μου πασάρετε την μπασκλασαρία? θα μπορούσε να έχει φωνάξει εξοργισμένος. Οπότε "χρεωθήκαμε" στον Βαυαρό Όθωνα. Και ξεκίνησε το παραμύθι... Η Γερμανική κουστωδία του ανήλικου Βασιλιά μας φόρεσε το Σύνταγμα (όπου εσχάτη προδοσία οριζόταν η όποια αντίδραση κατά του Βασιλιά) και το πρώτο "επίσημο" αναγκαστικό δάνειο της περαιτέρω υποδούλωσης μας στον Ευρωπαϊκό οχετό. Βασικός όρος του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου του 1830 υπήρξε ο εξής: «Ο ηγεμών της Γραικείας και το Γραικικόν κράτος υποχρεούνται, προ παντός άλλου εξόδου, να αφιερώσουν τας πρώτας εισπράξεις του δημοσίου ταμείου εις την πληρωμήν των τόκων και του χρεολυσίου του δανείου που εγγυήθηκαν οι τρεις δυνάμεις».

Φυσικά, δεν ήταν το μόνο δάνειο αυτό. Ο αναγκαστικός δανεισμός κατά την διάρκεια του Αγώνα, έδινε και έπαιρνε. Δάνεια, δάνεια, δάνεια. Ων ουκ έστιν ο αριθμός. Με ληστρικά επιτόκια. Αλλά το συγκεκριμένο ήταν το επίσημο πρώτο. Και μαζί, παρά τρίχα φόρος υποτέλειας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, με την οποία οι μαμάδες του προτεκτοράτου καμία όρεξη δεν είχαν να τα χαλάσουν. Με το Πρωτόκολλο του 1829, η Γραικεία αποκτούσε καθεστώς αυτονομίας υπό Οθωμανική επικυριαρχία, έχοντας την υποχρέωση να καταβάλλει σ’ αυτή ετήσιο φόρο 1.500.000 γρόσια. Αλλιώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν δεχόταν την …ανεξαρτησία μας- ασχέτως αν υποχώρησε τελικά, μετά την ήττα της από τη Ρωσία στον μεταξύ τους πόλεμο.

Τέτοιες επιτυχίες είχαμε. Τόσο μας υπολόγιζαν. Τόσο «ελεύθεροι» ξεκινήσαμε. Και τόσο «ελεύθεροι» συνεχίσαμε. Ενώ οι αληθινοί αγωνιστές του ’21 πέθαιναν στην ψάθα ή τους απαγχόνιζε δημόσια στην Χαλκίδα η Βαυαρική κουστωδία του Όθωνα, η 25η Μαρτίου ορίστηκε ως ημέρα ενάρξεως της "εθνοσωτηρίου επανάστασης" του 1821 από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, αρχηγό της Φιλικής Εταιρίας (μεγάλη μπίζνα η εταιριούλα αυτή, και βρώμικος ο ρόλος της, όπως και του εν λόγω). Επικυρώθηκε τελικά και επίσημα ως ημέρα εορτασμού της "επαναστάσεως" με το Βασιλικό Διάταγμα 980 / 15(27)-3-1838 της Κυβέρνησης Όθωνα και συγκεκριμένα του Γεώργιου Γλαράκη, Γραμματέα της Επικρατείας (υπουργού) επί των Εκκλησιαστικών, Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και Εσωτερικών. Ο Γλαράκης υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρωσικού κόμματος, των Ναπαίων, που εκείνη την περίοδο απολάμβανε την εύνοια του Όθωνα. Ο δε Όθωνας προσπαθούσε να ενισχύσει τη δημοτικότητά του προσεταιριζόμενος την απήχηση των εκφραστών της Ορθοδοξίας, οπότε, ιδού η γιορτή-μείγμα θρησκείας και υποκρισίας. Ένας σκέτος κλαυσίγελος, αν έχεις μυαλό να τον συλλάβεις... Εγκαθιδρυθείσα από έναν φορετό Βασιλιά, η 25η Μάρτη της επαναστάσεως/στημένης για άλλους λόγους, σε ένα νεοσύστατο Προτεκτοράτο-αποτέλεσμα όχι της όποιας νικηφόρου επανάστασης (αστεία πράγματα), αλλά των ευρωπαϊκών πολιτικών παιχνιδιών που οδήγησαν στην ... επανάσταση κατά των Τούρκων για να έλθουν άλλοι αφεντάδες, γιόρταζε κάτι ανύπαρκτο.

 "Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης", που έγραψε και ο μπάρμπα-Γιάννης ο Μακρυγιάννης, ανάμεσα σε πολλά. Μα, αυτός ήταν εξ αρχής ο σκοπός, αγαπητέ. Το ξέρατε όλοι σας. Και αν δεν το ξέρατε, κακό του κεφαλιού σας- και όλων σας των απογόνων, που δεν εννοούν να μάθουν από τα παθήματα τους.

Μια μεγάλη απάτη, η καθοδηγούμενη "επανάσταση" του 1821, με τους "φιλέλληνες" να κόπτονται για την μοιρασιά της πίτας, αν αναλογιστεί κανείς ότι από το 1840 και μετά, Αγγλία, Ρωσία, Ιταλία, Βαυαρία και Γαλλία υπήρξαν σταθεροί συνέταιροι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην περιοχή και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Εξακολουθούν να είναι εταίροι της Τουρκίας, ειρήσθω εν παρόδω... Και οι Γραικοί εξακολουθούν να γιορτάζουν τις ήττες τους.

Με τις τυμπανοκρουσίες ακριβώς στα 200 χρόνια από το 1821, να πιάνουν επίπεδα παρανοικά στη δουλοπαροικία μας, έρχεται μια ακόμα επική σφαλιάρα. Ακριβώς όπως το έγραψε η εταιρία Callista (δημιουργός του πουγκιού-φουστανέλας της εθνικής μας Γιάννας), "ένα παιχνίδι αποδόμησης που υμνεί την επέτειο" βρίσκεται στα σκαριά. Και γιατί όχι. Γιατί όχι η Γιάννα Αγγελοπούλου των μεγάλων συμφερόντων με σιγκούνια και τσαντάκι ταιριαστό? Γιατί όχι ο Κούλης στο εξώφυλλο του ΒΗΜΑgazino ως Κολοκοτρώνης και η εν λόγω κυράτσα ως Μπουμπουλίνα? Αλλά κυρίως, γιατί όχι η Φον Ντερ Λάιεν, ο Μακρόν, ο Τζόνσον και ο Πούτιν ωσάν πρόσωπα-κλειδιά στο πάνελ των "ηρώων" του εξωφύλλου? Ετούτο το προτεκτοράτο υπήρξε το αποτέλεσμα των μυστικών συμφωνιών μεταξύ ευρωπαίων εμπόρων-οπορτουνιστών (βλέπε Φιλική Εταιρία) και τελικά, Γαλλίας, Αγγλίας, Ρωσίας. Ας τους υμνήσουμε, λοιπόν".

 Σημ: Το σημείωμα τούτο έγραψε η κόρη μου Γιαννούλα με την ευκαιρία του εορτασμού των 200 χρόνων από την έναρξη του Αγώνα.