Έλληνες έμποροι και ναυτικοί τροφοδοτούσαν το στρατό του Μπραήμη όταν εδήωνε και ερήμωνε το Μωρηά.

Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε για τον Μπραΐμη, τον γεννημένο στην Καβάλα  γνωστό ελληνοαλβανό Ιμπραήμ Πασά αντιβασιλέα της Αιγύπτου, που τον καιρό που οι Έλληνες τρώγονταν και βγάζανε τα μάτια αναμεταξύ τους έσπερνε το θανατικό και την ερήμωση στον κατακαημένο το Μωρηά καταφέρνοντας να καταπνίξει την ελληνική επανάσταση και να την εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη, και αν δεν αποφάσιζαν Βρετανοί  Γάλλοι και Ρώσοι να βουλιάξουν το στόλο του στο Ναυαρίνο στις 20 Οχτώβρη του 1827 είναι πολύ πιθανό να μην υπήρχε συνέχεια.

Με 35.000 στρατό από το Φλεβάρη του 1825 που ήρθε με το στόλο του στο Μοριά έκανε συστηματική γενοκτονία καίγοντας, σκλαβώνοντας και σκοτώνοντας,  κατέστρεφε τα πάντα κόβοντας ακόμα και τα οπωροφόρα δένδρα για να λιμοκτονεί ο κόσμος ενώ είχε γεμίσει την Αίγυπτο με χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες σκλάβους που πουλιούνταν στα  σκλαβοπάζαρα της Μεθώνης και Κορώνης στη νότια Πελοπόννησο.

Μέσες άκρες γνωστά είναι τούτα, αλλά, δες τε κι εσείς τι διαβάζω στο «μικροΜέγα ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΕΪΚΟ» του εξαίρετου συγγραφέα και ιστοριοδίφη Νίκου Δ. Πλατή από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΑΘΉΝΑ 2019:

Τέτοια καταστροφή και ερήμωση, γράφει, είχε καταφέρει στο Μοριά – σκόπευε υποστηρίζουν κάποιοι να τον εποικήσει με Άραβες -  που δεν εύρισκε τίποτα πλέον εκεί για την τροφοδοσία του στρατού του τον χειμώνα του 1827 - 28 και «θα λιμοκτονούσε ή θα έπρεπε να εγκαταλείψει το Μοριά, αν δεν κατόρθωνε να εξασφαλίσει μεγάλες ποσότητες τροφίμων από τα Επτάνησα και κυρίως τη Ζάκυνθο χάρη και στην καθοριστική βοήθεια που έλαβε από Έλληνες εμπόρους της ευρύτερης περιοχής, Πενήντα περίπου Επτανησιώτικες βάρκες, αποκλειστικά επανδρωμένες με Έλληνες, χρησιμοποιούντανε συνεχώς επί πολλούς μήνες για να μεταφέρουν τρόφιμα στο στρατό του Ιμπραήμ στην Ελλάδα…»

Τούτα όπως σημειώνει ο συγγραφέας τα αντλεί από την ιστορία του Φίνλευ Β 138, και βοηθούν υποθέτω να καταλάβουμε τι είδους ράτσα είμαστε εμείς οι Έλληνες.